Picos Trails

Blog

(SCROLL DOWN VOOR MEER VIDEOS)

HAPPY NEW YEAR, 2023 ULTRA!!

UTMB I’LL BE BACK! šŸ™‚

...geduld...

28 augustus 2019, UTMB TDS 145km 9100mD+, Courmayeur-Italiƫ/Chamonix-Frankrijk.

Eindelijk ingeloot voor de UTMB TDS, na 2 eerdere inschrijvingen zat ik er nu zeker bij. Met de eigenlijk onverwachte startplek in de Lavaredo trail was dit natuurlijk een beetje veel van het goede zo kort achter elkaar. Maar ja, als ik het niet probeer weet ik nooit of ik het kan. Mijn voorbereiding was eigenlijk niet meer dan herstellen van de Lavaredo, en dat was dan ook de grote vraag: Was ik voldoende hersteld en mocht ik verder komen zou ik weer die slaapaanvallen krijgen? Ik vertrok met de auto op mijn gemak op maandagochtend en was die avond in Chamonix, in het leuke Rocky Pop Hotel. Was vrij snel gesetteld en ging op tijd naar bed, maar sliep heel onrustig, de zenuwen denk ik. Dinsdag was een rustige dag, beetje chillen, drop bag afgeven, startbewijs enzo ophalen. Wat een geweldige locatie en energie!! Al die mensen, al die koppen, de een super chill de ander met een blik op oneindig, iedereen met zijn eigen verhaal. En het moest nog beginnen. De start was om 4.00 woensdagochtend, en daarvoor moest ik om 1.30 de shuttle bus pakken naar Courmayeur. Dus vroeg naar bed, om 18.00 lag ik erin, zo wakker als maar zijn kon. Ik kwam niet in slaap, dus maar een film kijken en uiteindelijk sliep ik tegen middernacht pas. Toen mijn alarm ging schrok ik wakker uit mijn diepe slaap, oh wat voelde ik me brak zeg. Maar goed, spullen pakken en naar de bushalte. Die kwam mooi op tijd en iedereen liep er een beetje als verdwaalde zombies bij. Na een paar uur rijden en andere deelnemers ophalen waren we bij de start. Alles nog een keer checken, en wat eten en beetjes drinken. Nee echt optimaal voelde ik me niet, maar verstand op nul en erin zien te komen. Eindelijk was daar de start en was dit nieuwe avontuur begonnen. Ik was redelijk achterin gestart en dat was al gauw te merken, veel oponthoud en vertraging wat ik nog als voordeel zag, ik kon niet haasten. Maar met het idee dat de eerste cut off’s meestal makkelijk haalbaar zijn viel dat heel erg tegen. Veel trailers waren foto’s aan  het maken en veel wandelde om hun gemak, niemand had echt haast. Ik trippelde rustig door en ergens rond 7.30 kwam ik aan bij een post met zin om te eten en even te resetten, het ging best lekker. Maar tot mijn verbazing werd ik bij de post opgejaagd door de organisatie om op te schieten want over 3 minuten zou de post sluiten en moest iedereen erdoor zijn. HUH? Dus snel mijn drinken bij gevuld en iets te eten weg gepropt en door, dat was onverwachts. Ik merkte ook bij velen andere dat die verrast waren, en het was duidelijk dat er al direct een hoop zouden afvallen op die post. Dus door, de komende 13 km liepen nagenoeg vlak en heel flauw naar beneden, dat was makkelijk lopen en er was ruimte. Ik voelde me goed en nam het besluit een uurtje wat sneller te lopen, zo ontspannen mogelijk. Op dit stuk kon dat, daarna moest er weer geklommen worden. En ik wilde toch echt een kwartiertje ruimte hebben om even te kunnen bij tanken. Dat ging goed, en ergens tegen 12.00 kwam ik met een 45min marge bij de laatste post vooraf een brute klim. Voor deze klim werd je ook gewaarschuwd, mocht je tijdens de klim in de problemen komen moet je of zelf terug of zelf door naar boven. Tijdens dit deel vallen elk jaar de meeste af. Ik had dus wat tijd weten te winnen en ging het er ook van nemen, het was al warmer aan het worden en ik voelde me erg moe. In mijn eentje met de vermoeidheid verloor ik mijn geloof dat ik dit kon gaan finishen, en dat is gif. Dus belde ik mijn hardloopmaatje, die weet precies te zeggen waardoor ik dit moment kon overwinnen. Want deze momenten zijn normaal en horen erbij, het zou ook zeker niet de laatste zijn met nog ruim 95km voor de boeg. Maar ik kreeg hem niet te pakken, nog een keer bellen, en nog een keer, SHIT. Klein beetje paniek nu, ik had gewoon even iemand nodig. Dus mijn zus gebeld, die me hartstikke logisch ging troosten en zei dat het al heel knap was dat ik zover was gekomen (51km, hmm). En dat werkte juist andersom, ik hoefde niet meer perse. Ik was niet meer zo fit om met vertrouwen aan die klim te beginnen. Ik voelde ook alweer die rotslaap en het was pas net vroeg in de middag. Met nog 5 min over alles weer ingepakt en aangetrokken en door de checkpoint heen richting die klim. Ik was al gebroken, mentaal was ik klaar, de redenen om te mogen stoppen van mezelf begonnen zich te melden. En toen me werd gemeld dat ik op het laatste punt was om nog te kunnen uitstappen voor die klim was ik klaar. Ging zitten en dat was het, en dat was balen, op dat moment niet ik had er vrede mee. Ik geloofde echt niet dat ik het nog kon gaan finishen, mijn mind was klaar. Nee tuurlijk was ik fysiek niet

28/29 juni 2019, Lavaredo Ultra Trail 120km 5850mD+, Cortina dā€™Ampezzo, ItaliĆ«.

De 2de keer in La Cortina, een nieuwe poging. Met het geluk dat ik ingeloot was had ik wederom een kans. Achteraf had ik de eerste keer misschien toch door moeten gaan. Maar ja achteraf blijft achteraf. Deze keer was ik fysiek minder voorbereid maar wel een stuk wijzer door de eerste ervaring. En zo stond ik voor de tweede keer om 23.00 vrijdagavond aan de start. Wat een rottijd om te starten, gelijk de nacht in en dus direct dwars door het slaapritme heen. Overdag had ik het zo rustig mogelijk aan gedaan, maar we waren lekker op vakantie met die twee kleine dus papa werd vaak genoeg opgeroepen. En ik dacht nog wel even van tevoren op de fiets mijn dropbag af te geven bij de expo. Reed ik daar op onze gewone damesfiets met kinderzitjes in de hitte een flinke heuvel op over een gravelpad. Ik was al bijna kapot toen ik eindelijk bij de expo aankwam en toen weer terug naar de camping. Ach jaā€¦. Onderaan de Chiesa Parrocchiale SS. Filippo e Giacomo stonden alle dappere trailers weer klaar. Na het spanning opbouwende nummer ā€œThe Ecstasy of Goldā€, mocht de hele meute weer op pad door het prachtige Cortina richting de donkere aangrenzende bossen. Het publiek stond rijen dik tot de laatste verharding iedereen volle bak aan te moedigen. Dar geeft al een gevoel van overwinning terwijl de echte ontberingen nog niet eens in zicht zijn. Eenmaal de donkere bossen in verdwijnt het geluid van Cortina met haar publiek en daalt de realiteit bij elke trailer in. Nog wat geklets en geroep totdat het steeds rustiger wordt om me heen, er wat meer ruimte ontstaat. Mijn ritme vinden en vooral kalm blijven, geen haast, geen haast. Dit deel had ik veel te hard genomen bij mijn eerste deelname, zo onnodig. Rond een uurtje of 4 was het nog donker en kreeg ik wederom last van slaap, exact zoals vorige keer. Alleen nu wist ik wat het was en deed het me niet zoveel. Gewoon ff doorgaan tot het weer licht wordt en mijn lijf de dag ingaat. En zo ging het ook veel beter en vooral rustiger. Ook bleef ik veel beter eten, die spijsvertering maar aan de gang houden zodat de boel niet dicht sloeg. Ik herkende natuurlijk een hoop van vorige keer, maar telkens herinnerde ik ook echt mij gedachten op sommige punten. Dat gaf me veel meer vertrouwen en inzicht deze keer. Ook kon ik hier en daar een ander helpen waar ik vorig keer alleen maar met mezelf bezig kon zijn, slaapaanvallen en misselijkheid. De dag ging goed en ik lag ook ruim op schema voor de cut off’s. Dus niks geks doen, kalmte, genieten en blijven eten! Natuurlijk had ik me een comfortabel doel gesteld om in de avond te finishen, binnen 24 uur moest echt wel kunnen. En daar zag het ook echt naar uit. Tot aan de namiddag de slaapaanvallen weer begonnen en me echt steeds vaker en harder begonnen te plagen. Dat was balen maar om daardoor wederom te stoppen was niet aan de orde. Dus toegeven aan die slaap, ik had tijd genoeg. Dus bij een post op een bankje helemaal plat gaan liggen en tegen een vrijwilliger gezegd dat ik even 15min ging slapen. En dat ging GOED, ik werd zelfs vanzelf wakker en het voelde echt goed. Ik kon weer door, ook al kostte het me tijd. Maar die tijd had ik nog steeds voldoende. Het begon alweer donker te worden en het 24 uurs doel was uiteraard niet meer haalbaar. De finish limiet was 30 uur, dus finishen om uiterlijk 5.00 zondagochtend. Met nog ruim 6 uur de tijd voor de laatste 20+km was ik er zeker van te gaan finishen, maar kon mijn ogen niet meer open houden. Het wakker blijven was nu mijn nieuwe uitdaging, en dat ging het beste bergafwaarts in een drafje. Het lopen ging verder prima, mijn lijf en benen waren eigenlijk nog prima na ruim 100km. Af en toe schrok ik al lopend wakker als ik teveel naar links of rechts afweek en bijna viel of struikelde, wakker schrok met mijn hoofd in de struiken. Dat was lastig want ik wilde me natuurlijk niet blesseren of erger. Dus veranderde mijn tactiek in 10min lopen en dan ter plekke een paar minuten op de grond liggen met mijn ogen dicht. Wat menigeen achter op komende trailer deed schrikken want ik werd meerdere keren gecontroleerd of ik nog bij bewustzijn was of erger. Dan kon ik weer een stuk mee op sleeptouw en bleef dan weer wat langer wakker door het gezelschap. Met deze tactiek als je het al zo kan noemen, schaafde ik de meters af. Tot ik Cortina in het oog kreeg en na een laatste afdaling door dezelfde bossen weer op de verharde weg uit kwam. Geen publiek meer te bekennen, ik was zo ver naar achteren gezakt dat het evenement eigenlijk al afgelopen was. En met eindelijk die begeerde finish in zicht was het een eenzame afronding van een prachtig avontuur. En toen eindelijk gefinished na 29 uur en 30 minuten mocht ik nog een kleine 5 kilometer terug wandelen naar de camping. Geen auto te bekennen, geen ziel die me nog even een lift kon geven. Maar ik was alles behalve zielig, ik had volbracht waar ik voor gekomen was. En los van de aanpassing door de slaapaanvallen had ik me precies gehouden aan mijn reisplan. En dat heeft me weer nieuwe motivatie en inzichten gegeven. En die had ik nodig want 2 maanden later stond mijn volgende geluk op de planning, de aangepaste nieuwe UTMB TDS met 145km en 9100mD+!! Gekkenwerk…

19 Oktober 2018, Festival Des Templiers Endurance Trail 102km 5100mD+, Millau.

Sinds 1995 wordt er in het regionaal natuurpark ā€œGrand Caussesā€, in de omgeving van Millau in zuid-Frankrijk het Festival des Templiers gehouden. Hier meer over de Tempeliers: https://nl.wikipedia.org/wiki/Tempeliers De organisatie biedt maar liefst 14 afstanden aan vanaf 4.2km tot 102.2km!! Elk jaar schrijven er dan ook zoā€™n 13.000 deelnemers in. Onze keuze was gevallen op de Endurance Trail met 102.2km en 5100mD+(hoogtemeters) waarvoor we 5 ITRA punten konden verdienen. En dat weer met het doel om(misschien) in 2020 aan de start van de UTMB https://utmbmontblanc.com/en/page/20/utmb%3Csup%3EĀ®%3C-sup%3E.html te staan. Een mens moet blijven dromen toch? Maar goed, we hadden een ideaal verblijf geboekt vlak buiten Millau, 5 minuten met de auto van start/finish af. Het hele gebied, omgeving en natuur was super mooi, aardige mensen en we hadden de tijd. Altijd fijn om wat dagen voorafgaand aan de trail al aanwezig te zijn en te kunnen relaxen. We hadden alles goed voor bereid en vrijdagochtend vroeg om 4.00 stonden we dan ook klaar voor de start. Deze ging in 2 delen om zo het aantal lopers te verdelen over een groter stuk, het waren voornamelijk single tracks waar het al snel tot opstoppingen kon leiden. Wij starten in de 2de golf en daar werd dan bij de finish rekening mee gehouden, er werd 5 minuten van je tijd afgehaald. En zo hadden we dus voor het gevoel ook telkens 5 minuten extra op de checkpoints. Het eerste deel hebben we lekker ingelopen om het ritme te vinden en dat ging allemaal prima. Bij de eerste post merkte we al wel dat we helemaal niet zoveel tijd over hadden, nou ja het zal zo. Maar naarmate we meerdere posts bereikte bleken de cut-offs nogal strak te zijn, terwijl het merendeel van de lopers vrij rustig en nonchalant aan het trailen waren. We hadden zelf geen gps bij, wel telefoon en tijd maar niks dat we duidelijk wisten hoever de volgende post was en hoeveel tijd we daarvoor hadden. Bij elke post wonnen we wel wat tijd maar echt ruim was het niet. Maar het ging goed we konden goed door en haalden veel lopers in. Het meeste waren kletsende fransen die absoluut geen haast bleken te hebben, er moeten er genoeg zijn afgevallen. Over de helft hadden we zoā€™n 45min gewonnen op de cut-off, dat gaf wel wat meer zekerheid. Ergens rond de 60km liep ik even alleen en was wat met mijn GoPro aan het filmen toen het mis ging, KRAK! Vol door mijn linkerenkel heen, AUWā€¦.maar ik bleef doorlopenā€¦.Mijn eerste reactie was, NEE dit gebeurd nu niet het gaat zo wel over.. Maar helaas het ging alles behalve over, maar ik kon wel door blijven lopen. Het was ook net een deel van de trail waar het tempo zo 10km/u was, ik stampte een paar keer hard op de grond en probeerde het los te schudden ofzo. Een stukje verder was de schrik er wel vanaf en begon het piekeren: moet ik niet stoppen? Ik voelde goed dat mijn enkel al dikker werd en pijn deed, heb deze enkel vroeger vaker verzwikt in mijn fanatieke skateboard jaren. Maar ondanks dat bleef ik doorlopen, Tommie wist nog van niks, en ik ging op zoek naar de eerste de beste koeling die ik kon vinden. Een koude fontein in een dorpje was een zegen, maar mijn pootje werd echt dik. Tommie sloot bij me aan en samen liepen we toch verder, een pijnstiller zoeken bij de EHBO. Die kreeg ik dan ook, maar meer ook nietā€¦ik moest eigenlijk van ze stoppen. Waarschijnlijk strak van de adrenaline en endorfine(en de pijnstiller) kon ik de pijn verdragen en doorgaan, ik wilde perse die 5 punten eindelijk verdienen. Het ging allemaal net zo lekker! Nooit meer GoPro mee, basta! De volgende post haalden we maar de tijd werd krapper, mijn voet en enkel dikker. Overal waar water was zoveel mogelijk gekoeld en weer door, gelukkig kon ik er wel goed mee klimmen, maar het afdalen was een ramp. Ik was ook wel boos ofzo, en ging als een dolle overal omhoog om de verloren tijd met afdalen te compenseren. Het werd donker en op een single track liepen we achter een groepje wandelende fransen, we hadden geen idee hoever en hoeveel tijd tot de volgende post. Ik zat in een soort van trance om alleen maar door te stampen, en telkens bijna weer door die enkel te gaan, oppassen dus. De track werd breder en wat geĆÆrriteerd begon ik gelijk weer in tempo te lopen voorbij die fransen, Ale Ale riepen ze nog. We werden aangemoedigd! Achteraf was dat het moment waarop we de trail hadden kunnen verliezen, we kwamen met nog minder dan 2 minuten op de volgende post aan. Wow, op instinctā€¦.en die fransen lagen eruitā€¦Wat drinken aan een tafel en vragen over de volgende postā€¦Iedereen was zo relaxed en onbezorgd terwijl wij enigszins in paniek waren, hoever nog, hoeveel tijd nog? Alleen maar vage antwoorden in het frans. Een andere trailer legde ons uit dat we rustig aan konden doen. Want vanaf dit punt mocht je de trail uitlopen maar kreeg je niet de medaille en punten. Fijn he? NEEEEEE, wij willen het halen. Maar ze vertelde ons dat dat niet meer ging lukken. De volgende post was minstens 2,5 uur verder en we hadden nog maar 2 uur. Kom op maat we gaan ervoor, knallen!! Er zat ook nog een steile klim in van 500 meter ofzoā€¦.als 2 bezetene zijn we gaan lopen voor wat we waard waren. Ook elkaar nog even kwijt geraakt en weer gevonden, nog meer druk op de ketel. Maar na ruim anderhalf uur hadden we da stuk overbrugt en zaten we er nog steeds in. De laatste 6km was een afdaling in de HEL, super steil en spekgladde modder, ik had maar 1 been waarmee ik me kon opvangen en mijn stokken. Volgens mij heeft dat nog ruim 3 uur geduurd, maar toen wisten we zeker dat we het gingen halen want er was geen checkpoint meer. Stukje bij beetje naar beneden gegleden en trots over de finish binnen de 21 uur. 5 punten waren binnen, mijn linkse poot was er helemaal klaar meeā€¦.mijn eerste 100+ was eindelijk binnen maar niet zonder schadeā€¦.(8 maanden later pas hersteld). Hieronder mijn filmpje..

11 Augustus 2018, Trail Des Fantomes 70km, 3180mD+ La Roche

Vrijdagavond aangekomen op de camping die naast start/finish lag, echt ideaal. De start was om 6.00 en ik had er superveel zin in, nog een 4 ITRA punter, dus met deze erbij had ik de punten voor UTMB TDS 2019 binnen. Omdat ik 2017 en 2018 niet door de loting was gekomen krijg je voor de 3de keer, mits je de punten hebt zeker een startplek! Met de ervaring van de 50 mile in Spa ging ik deze trail veel geconcentreerder aanpakken, dus super relaxed starten en ETEN!! En dat heb ik dan ook gedaan, met de rem erop ruim mijn tijd genomen, lekker in een flow blijven. En bij elke post gewoon ff 10 minuutjes pakken en rustig eten. Ergens in de tweede helft van de trail hadden ze gewone witte puntjes met boter en vlees beleg, dat zou ik nooooit nemen maar probeerde het toch. En dat ging GOED!!! 2 broodjes met wat cola erbij op mijn gemak helemaal opgegeten en nog allerlei andere dingen, pannekoeken, banaan, reepje, gel, chocolade, eigenlijk alles wel. Ik bleef lekker fit en ook al is het een super technische parcours kon ik goed doorlopen. Wederom voorbij de 50km was ik benieuwd of ik weer iets zou gaan voelen aan mijn maag, maar dat bleef helemaal uit. Ik was nu heel goed bezig, en ik bleef ook net iets langzamer lopen dan dat ik kon. Daardoor hield ik het gevoel dat er genoeg kracht en reserve in mijn benen en lijf zat, dat gaf veel vertrouwen en veel plezier. De 60km waren dan ook redelijk snel gepasseerd en ik was nog steeds in goede vorm, ging net iets sneller lopen want het was nog best mogelijk onder de 10 uur te finishen! De laatste 10km kon ik tot de finish telkens een tandje bij schakelen en kwam na 10 uur en 38sec over de finish, had er nog een flinke eindsprint aan gegeven. Wat een super gave trail blijft dit toch! Volgend jaar zou ik wel willen maar heb dan andere plannen, waardoor het misschien net teveel van het goede zou kunnen worden. Pas op zondag weer naar huis gegaan, een heel tof weekend in La Roche gehad!! šŸ™‚

28 Juli 2018, Leenderbos Trail 44km.

Een prima trailtje voor tussendoor, op naar La Roche!!

9 Juni 2018, Compressport 50 mile Spa, 2500mD+

Na de KVS Ultimate had ik weer lekker de smaak te pakken, en kwam deze 50 mile tegen. Met 4 ITRA punten zag ik het wel zitten, gelijk maar ingeschreven en erop ingesteld dat ik deze in mijn eentje zou gaan lopen. Uiteindelijk ook alleen op vrijdagavond naar Spa gereden en naast de start/finish kunnen parkeren, heerlijk in mijn busje gaan slapen en s’ochtends mooi op tijd opgestaan voor mijn ontbijtje en voorbereiding. 50 mijl is omgerekend ongeveer 80.5 km en met een 2500 hoogtemeters een mooie uitdaging. Ik voelde me sterk en had vertrouwen dat ik deze ging uitlopen. Ik startte met een rustige mindset zonder haast, maar ging toch wel wat sneller dan ik eigenlijk van plan was. Ach ik zou wel weer zien, onder de 10 uur zou me helemaal prima lijken. Het parcours was vertrouwd, Spa is heerlijk om te trailrunnen. Alles ging ook erg lekker, een relatief klein startveld met 98 helden en een goede sfeer onderling. Ik kwam net onder de 6 uur aan op de 51km post en dat was echt een super kick, ik ging heel erg lekker en was verbaasd over mijn tempo. Ik was al stiekem aan het rekenen dat ik makkelijk onder de 10 uur ging uitkomen!! Nog een kleine 30km het zag er goed uit. Totdat ik ineens uit het niets heel misselijk werd en dat had ik niet zien aankomen. Nee he, ik besefte ook wel dat ik eigenlijk niet genoeg aan het eten was. Drinken doe ik altijd automatisch voldoende maar met eten moet ik goed opletten. Op de 51km post had ik wel 10min gepakt en een rijstepapje en een wafel gegeten, maar ja was het genoeg? Of was het niet het juiste? Hoe dan ook kon ik gewoon door en had mijn focus gezet op de laatste post op de 70km, vanaf daar 10km uitlopen misselijk of niet. Maar het duurde langer dan verwacht en ik bleef misselijk, kon niet veel meer wegkrijgen en de lol ging er steeds meer vanaf. Balen, van zo happy naar best wel zuur. Eindelijk kwam ik op de 70km waar het super druk was, verschillende afstanden kwamen op deze post samen. Dat hielp me ook niet, kon nergens relaxed even zitten en tot zinnen komen. Moest bijna overgeven en heb alleen nog maar water kunnen drinken, de man met de hamer had zijn werk gedaan. Ik had ruim 2,5 uur gedaan over 19km en dat viel me tegen. Maar goed ik verliet de post wandelend en besloot om de laatste 10km dan ook uit te wandelen. Dan kon ik het misschien zelfs nog onder de 10uur halen. Ook dat zat er niet in maar toch voldaan de finish gehaald. Die 4 punten had ik te pakken en zoals van elke trail weer wat geleerd. Beter concentreren op rustig starten en blijven eten, eten en eten!! Na de trail duurde het ook wel even voor ik kon beginnen met eten, ik had dat echt niet goed gedaan. Deze les nam ik mee naar La Roche!!!

 

4,5,6 Mei 2018, KONING VAN SPANJE ULTIMATE 17km, 29km, 43km 2200mD+

Vrijdagavond(17km) om 21.00 stonden er 174 Trailrunners aan de start waarvan een kleine 100 Ultimate deelnemers waren. Het weer was perfect en ik had er heel veel zin in. Ik ging rustig van start en liet me niet opjagen, mijn focus voor de hele ultimate was alles met beleid doen op mijn eigen tempo en ritme, alle 3 de dagen finishen en genieten!! We hadden nog even wat avondlicht voordat het al gauw net iets te donker werd en de lampjes aangingen. Een heerlijke frisse lucht met veel zuurstof maakte het dat ik lekker in mijn ritme kwam, en toch wat harder ging lopen dan bedoeld. Maar ja, het was allemaal zo fijn dus waarom dan inhouden. En na 1u 37m 58sec kwam ik binnen, deel 1 van de ultimate zat erop, ging goed!

Zaterdagochtend(29km) was het een prachtige ochtend met strak blauw en veel zon, allemaal mooie, leuke en vrolijke mensen! De hitte zou een flinke impact gaan hebben dus veel drinken van te voren, en tijdens de trail. Aan de start nu 455 trailrunners waarvan er 93 nog in de Ultimate zaten, ik denk dus nog iedereen. Weer lekker rustig van start, inhouden totdat die flow vanzelf komt en de beentjes rond en rond gaan. De hitte was er wel maar het parcours ging via bospaden met genoeg schaduw om in af te koelen. Die afwisseling was echt heel fijn lopen. Ergens in de eerste 10km voelde ik een kleine irritatie net boven mijn linkervoet aan de voorzijde, onderaan mijn scheenbeen. Het leek alsof er een steentje tussen mijn sok zat ofzo. Iets begon een beetje te steken. Ik vergat het weer en merkte dat het ook helemaal verdween maar later weer terugkwam. Ik kon er gelukkig gewoon mee doorlopen. Deze 29km gingen vrij makkelijk, omdat de enige verzorgingspost al best snel bereikt was en daarna kwam de laatste klim voor de camping al snel in zicht. Even doorbijten omhoog om weer zo veilig en hard mogelijk af te dalen richting dat prachtige geluid van de finish. Nu na 2u 47m 44sec weer binnen. Wel met een verdikking op mijn scheenbeen, een klein beetje zorg voor de zondag.

Zondagochtend(43km), even opgezocht en geanalyseerd dat ik waarschijnlijk een zogenaamde shin splint heb. Mijn klachten/pijn voldoet er precies aan. Maar voor de start voelde ik er helemaal niets van behalve dat het wat dikker was. Bij de massage/fysio zeiden ze dat er ook niks preventiefs aan te doen was met tape ofzo, het beste was om dan maar niet te lopen. Maar ik ging toch echt wel starten, dus ik zou wel zien. Weer een gezellige menigte op en rondom de start, de sfeer was echt optimaal!!! Dit keer een kleine 400 man aan de start, waarvan er 337 zouden finishen. Het ging nog heter worden dan de zaterdag en met 43km zou het voor iedereen een flinke uitdaging zijn. Ik had even gechecked bij de speaker hoe ik ervoor stond in het klassement, op vrijdag was ik 41ste, na zaterdag gestegen naar de 24ste plek, prettig verrast!! Het zou te gek zijn als het na zondag nog een paar plekjes gestegen was. Na de start voelde ik direct mijn scheen, het was geen hele heftige pijn maar iets in die scheen was niet blij, en ik moest er nog 43km mee op pad. Ik kon gelukkig gewoon blijven lopen net zoals ik zou lopen zonder die irritatie, zolang ik maar niets kapot maak dacht ik. Er ontstond als snel veel ruimte en had de indruk dat de meerderheid het rustiger aandeed. De meeste liepen alleen op zondag de 43km en zo zag ik ook veel minder vaak een ultimate nummer onderweg. Zouden die allemaal voor mij uit zijn gestart? Of loop ik toch te hard van stapel voorin? Ach whatever, ik kon lekker lopen, en de pijn voelde ik alleen nog maar bij het stijgen en klimmen, bij het afdalen trok het snel weg. Ik was ook weer goed aan het eten en drinken, de nieuwe zoutcapsules bleef ik ook elke 30-45 min nemen, en alles voelde goed in balans. En daar was ineens de eerste post op 17km!!! Wauw, ik was echt verbaasd dat ik daar al was! Wat een enorme boost kreeg ik daarvan, want nu op naar de volgende post weer +- 17km en dan de boel uitlopen over 8km. Het ging echt zo lekker, ik genoot er volop van. Ik hield me toch wat in want wie te vroeg juicht zal het nog wel merken. Maar de uitputting en moeheid bleven nagenoeg uit, ik kon doorlopen en aanhaken bij die ik voor me zag lopen. In de laatste 8 km werd er veel meer gewandeld en hadden er sommige ook serieus onder de hitte geleden, maar ik kon in mijn eigen ritme doorgaan. De vrijdag en zaterdag was ik op dat moment al vergeten. Onder de 5 uur was ruim voldoende voor me, maar ik begon al stiekem te rekenen dat ik de 4 en half uur nog wel kon halen. En weer kwam plotseling die laatste klim voor de camping tevoorschijn, als ik die tot aan boven in een keer zou pakken zonder te wandelen kon ik die 4u 30m halen. Ik stampte lekker door naar boven, hoefde niet te wandelen en stormde weer dat laatste pad naar beneden af. In 4u 26min 59sec kwam ik echt super happy binnen, wat een onwijs te gekke trail blijft dit toch. Ik ben geƫindigd op de 14de plek in het eindklassement met een totaal van 8u 52min 40 sec. De ultimate in de pocket!!! Volgend jaar weer!!

    

24 maart 2018, Cretes de Spa 55km 2050m+

Mijn tweede deelname aan deze hele mooie trail in de prachtige omgeving van Spa. In 2016 was deze trail nodig om te mogen inschrijven voor Transvulcania dat jaar. Nu om er weer van te genieten, puur en alleen voor de fun!! We hadden een appartementje geboekt voor 1 nachtje zodat we s ‘avonds nog zelf konden koken en in de ochtend relaxed konden ontbijten om vervolgens naar de start te wandelen. Prachtig weer, wat warmer als in 2016, en wederom een hele goede sfeer met allemaal gemotiveerde en vrolijke trailers. Tevens was dit mijn eerste serieuze trail van 2018, aangezien Trail by the Sea is komen te vervallen in februari(vreemd en zeer spijtig). TbtS was ook een van mijn favoriete trails om elk jaar te lopen, maar goed. Nu stond ik dus nog niet echt getest aan de start voor de 55km met ruim 2000 hoogtemeters. Maar sinds oktober 2017 begonnen met krachttraining onder begeleiding van een personal trainer/diĆ«tist. Mijn doel van de krachttraining en voedseladviezen was gericht op het trailrunnen, sterker worden en zeker weten dat mijn voeding goed en in verhouding is. De start en de trail gingen prima, ik begon gewoon rustig zonder haast en heb weer genoten van dit prachtige parcours. Het ging inderdaad wel heel lekker, ik kon na een wat lange klim direct weer op tempo gaan lopen, en herstelde sneller. Alles verliep heel soepel, en zo zat ik  al sneller dan verwacht in de tweede helft van de trail. Eigenlijk hield ik me een beetje in omdat ik nog wel een dipje verwachtte, maar die bleef helemaal uit. En zo kwam de finish al veel sneller in zicht en kon ik de laatste km’s nog even lekker aanzetten en kwam binnen in 6u 26min!! Deze editie was 2km korter en een 50m minder hoogtemeters, maar tegenover de 7u 5min van 2016 was dat toch een aardig verschil, en ik was alles behalve dan kapot. Dat gaf echt een super kick, die training en dat afwegen van mijn eten heeft echt wel geholpen!!

5 augustus 2017, Rust zacht Ma..

Je weet dat ik stop wanneer ik moet stoppen..

23 juni 2017, Lavaredo Ultratrail, Italie 120km 5400mD+.

Mijn eerste DNF, uitgestapt na 22 uur op 95km en een 4000m D+. Meest leerzame ultratrail-ervaring tot nu toe. Eten, eten en nog eens eten, anders haal ik het nooit….

7 mei 2017, Koning van Spanje trail 43km

Dit is een van mijn favoriete trails in Nederland!! Ik schrijf dit nu bijna een jaar later, maar as weekend ga ik weer naar Gulpen om dit keer de KvS Ultimate te proberen. Vrijdagavond 17km, zaterdagochtend 29km en zondag 43km. Ik zal daarvan verslag gaan doen.

13 maart 2017, Sallandtrail 75km

Na vandaag en gisteren ben ik weer een beetje geland, de endorfine werkt nog lekker na. De eerste nacht na die 75km ging het trailen eigenlijk nog gewoon door, wel kunnen rusten maar heel licht geslapen. Mijn lijf was nog steeds aan het schakelen en in mijn hoofd zat ik nog in de trailtrance! Het was dan ook zeker niet niks. Ik had mijn eerste Sallandtrail dan ook zeker niet onderschat, een snelle trail over een lange afstand. Wat zou dat gaan doen? Als ik me maar kon inhouden in de eerste helft. En het ging dan ook erg lekker vanaf de start en probeerde me een beetje in te houden om zo rustig mogelijk in mijn tempo te komen. Een verraderlijk terrein was het zeker, vals plat, korte stukjes iets omhoog dan weer lichtjes naar beneden, waar je toch weer wat sneller gaat en dat voelt goed. Ik had me de afgelopen dagen voor de trail goed volgepropt zodat die accu vol zat. En ben ook na de start eerder gaan eten en wat meer gel genomen, veel en vaak kleine slokjes drinken en moest ook vaak plassen. De eerste post kwam al vrij vlot en was echt super verzorgt, lekkere stukken vlaai erin en mijn bidons weer bijgevuld, minstens tussen elke post een liter drinken! Het bleef heerlijk gaan en de sfeer was ook echt leuk en gezellig. Mijn focus lag zoals eigenlijk altijd op het middelpunt, de 37,5 km want daarna is het steeds iets minder dan de helft. Of het helpt? Ach dat denken stopt toch nooit en gaat tijdens zoā€™n tocht alle kanten op. Ik had nergens last van en bleef lekker constant lopen, en hoorde onderweg dat we op het 50km punt langs start/finish zouden komen. Dat was me eigenlijk van te voren dus ontgaan. En had daar al niet een heel fijn voorgevoel bij. Want ik kwam in 5.00.33 aan op de 50km en dat vond ik al aardig sneller dan ik zelf had verwacht. Maar daarna mochten we dus weer vertrekken om die laatste 25km af te werken, en die begonnen dan dus ook zwaar. Ook tussen de oren zakte de moed wat in want ik ging die laatste 25km echt niet in 2,5 uur afleggen. Niet dat dat perse moest, maar ik had gehoopt een redelijk vast tempo vanaf de start tot finish te kunnen aanhouden. Maar goed, eigenlijk niets aan de hand, gewoon doorlopen en proberen niet te rekenen en te tellen en tijden te gokken, tja zonder horloge of gps is dat soms toch moeilijk. Lopen, doorlopen en lekker lopen, ontspannen en genieten, en dat ook zeker gedaan tot en met finish. Afzien en diep gaan zijn die momenten waar je doorheen moet en waardoor die voldoening achteraf alleen maar groter is. Van de 50 tot de 65 ging het erg zwaar en keek ik alleen maar uit naar het 65km bordje, vanaf daar uitlopen. Ik had stiekem gehoopt om onder de 8 uur te finishen, maar met 8 uur en 3 min ben ik heel erg tevreden. De Sallandtrail was dus voor mij een goede ervaring dankzij een goede organisatie, mooi terrein en ook prachtig weer, velen vriendelijke medewerkers en vrijwilligers. Zeker aan te raden!!!

3 maart 2017

Zo het is weer even geleden dat ik mijn blogje heb bijgewerkt. Na Trail de Fantomes heb ik geen nieuwe trails meer gelopen die ik nog niet had gefilmd. En dan ben ik een beetje lui geweest om hier weer wat te schrijven. Ik heb nieuwe trails nodig, nieuw materiaal, nieuwe ervaringen en die komen er dan ook zeker aan. Ff terug kijken vanaf Trail de Fantomes, daarna zoals elk jaar de Devilā€™s Trails serie weer afgewerkt, en zoals voorheen heerlijk van genoten. Utrecht, Drunen en het Rijk van Nijmegen alle 3 top trails! De marathon in het Rijk van Nijmegen had ik gecombineerd met 2 rondjes N70 de dag ervoor, om eens een zogenaamd ā€œshockā€weekend te proberen. Niet heel erg in verdiept maar het idee is om 2 dagen achter elkaar een redelijke afstand te trailen waardoor je lijf het simpelweg extra zwaar krijgt om te herstellen. Ging achteraf allemaal prima, had zelfs het gevoel wat ā€˜lichterā€™ te lopen de 2de dag. Daarna op 17 december stond de Longest Night Trail weer in de agenda, en die was ook weer helemaal top, zelfs mijn eerste top 10 klassering gehaald! Toch wel leuk!! Ondertussen de beslissing genomen om in 2017 een (echte) Ultra trail te gaan proberen en met succes ingeschreven voor de Lavaredo Ultra Trail van 119km in de Italiaanse Dolomieten. Eind juni staat deze uitdaging gepland en ben goed op weg met de voorbereiding, tot nu toe ben ik goed stabiel en gaat alles eigenlijk wel lekker. Rond oud en nieuw even een paar weekjes rustig aan gedaan, en nog wat afgezien in de kou op de mountainbike. 28 januari 2017 wel voor het eerst de Mastboscross in Breda gelopen een halve marathon trail. Was ook een leuke trail die heel gezellig was met ons groepje. Afgelopen zondag 26 februari heb ik voor de 4de keer de Trail by the Sea gelopen en ook die was weer als elke keer lekker zwaar en supermooi. Dit jaar minder harde wind als vorig jaar, en heb mijn pr verbeterd met een klein kwartiertje naar 4 uur 32 min. En dat valt me niks tegen aangezien ik de dagen ervoor al liep te worstelen met een maagvirus waardoor ik niet heb kunnen eten/stapelen. Ik had het dan ook best zwaar want ben gestart met een lege accu, maar ja wilskracht is ook kracht! Nu vandaag (3-3) gaat het weer best goed met de maag en ook al ben ik nu wel wat lichter kan ik weer normaal eten. En dat is ook nodig want over een week sta ik aan de start van De Sallandtrail om de 75km aan te pakken. Een uitdaging die ik echt niet onderschat met een tijdslimiet van 9 uur! Minder hoogte meters weliswaar, maar toch een aardige afstand die ik door moet lopen. Ben benieuwd. Ik kijk erg uit naar Cretes de Spa maar heb me nog niet ingeschreven omdat ik tot nu toe de enige ben die dan wil en kan gaan, maar om in mijn eentje te gaan? Dus lees je dit en wil je ook of ga je al en je hebt een plekje vrij, mail me dan! Ik lap uiteraard mee met de brandstofkosten. Dus wie weet?! De Sallandtrail ga ik wel filmen en zal dan ook spoedig erna hier mijn hopelijk goede nieuwe ervaring plaatsen, tot snel!

14 augustus 2016, TRAIL DES FANTOMES 65km 2650m+, LA ROCHE (BE)

We kwamen zaterdagmiddag aan met super mooi weer, hitte, zon en een hoop drukte in La Roche. We hadden niets geboekt dus moesten nog even op avontuur voordat we op een paar kilometer van La Roche toch een mooi plekje op een camping aan de rivier Lā€™Ourthe hadden gevonden. De rest van de dag lekker ontspannen en nog zoveel mogelijk gegeten. Want deze trail staat bekend zwaar te zijn, voor mij de eerste keer dus ik moest het nog ondervinden. Ik had me vlak na terugkomst van Transvulcania hier direct voor ingeschreven, de 65km trail met 2650m de hoogte in. De afgelopen tijd heb ik wel wat gelopen maar niet zoals voor Transvulcania, dus ik was wat kritisch op mijn voorbereiding. Ik negeerde de wijze raad van mijn trouwe trailkameraden om terug te zetten naar de 33km afstand. Dat gaat er bij mij niet in, te eigenwijs, te koppig, ingeschreven betekent ervoor gaan. Wel had ik mezelf toegestaan om eruit te stappen als het te gek werd, het moet nog wel enigszins gezond blijven toch? Zondagochtend om 5.45 was het een half uurtje wandelen naar de start vanaf de camping. Het startveld was niet zo groot, de 400 plaatsen waren zeker niet gevuld, achteraf stonden er 158 dappere trailers aan de start. Om 7 uur vertrok de hele ploeg in stilte. Het was een fijne start en de eerste uren gingen heerlijk relaxed door de prachtige bossen van de Ardennen met nog lekker frisse lucht en een koele temperatuur. Ik hield de rem erop om zoveel mogelijk te sparen voor later. En dat ging me goed af, en liep voor mijn doen toch nog best een vlot tempo, stiekem dacht ik nog dat ik misschien wel kon finishen in 9 uurtjes!! Wat een flauwe kul achteraf, hahaha. Er waren maar 3 verzorgingsposten, op de 20km, 42km en de 60km. Dat maakte de kilometers en tijd van de een naar de ander best lang, ook met vrij weinig anderen om je heen was dat af en toe best eenzaam. Bij de 20km alles bijgevuld en gecontroleerd en vol goede moed en nog lekker fit weer verder. Het parcours werd zwaarder, of ik werd zwakker lol, maar de post op de 42km kwam steeds verder weg te liggen in mijn gedachten. Maar ik kon me daar verder wel overheen zetten en gewoon doorgaan. Ergens tegen de 38km begon ik wat last te krijgen van mijn maag, een beetje misselijk. Oh oh, dat was niet zo fijn, en waar gaat dat heen, een beetje twijfel en angst deden me niet goed. Ik ging wat wandelen om het schudden te stoppen waar mijn maag wel wat rustiger van werd. In de laatste kilometer voor de 42km kwam best hard het idee binnen dat ik misschien maar beter kon stoppen, ik voelde me echt niet lekker en zwak. Toen was de lol er wel vanaf, ik liep te balen en te zeuren in mijn hoofd. En de trail des Fantomes had geen medelijden. Ik had besloten om bij de 42km een kwartiertje in de schaduw te gaan liggen met wat cola en zoute chips. Maar helaas stond deze post in het open veld en was er bijna geen schaduw. Toen ben ik tegen een auto aan gaan liggen waar een half metertje schaduw was. Maar het bleef gewoon heet, en afkoelen was er amper bij. Ik zag dat andere trailers het ook zwaar hadden en hoorde ze klagen over hoe zwaar en technisch het parcours was. Klimmen over omgevallen bomen, stap voor stap over die super gladde paadjes langs de Ourthe. Lange steile klimmen door brandnetels en struikgewas zonder dat je de grond kon zien. Het hoort er allemaal bij en ik heb er nu van geleerd wat voor trail dit is. Ik zat er op dat moment echt doorheen, maar de cola en chips kreeg ik goed naar binnen. Tien meter voorbij de post lag de detectie-mat die alle trailers vastlegt bij het passeren. Ik kon me er gewoon niet bij neerleggen om NIET over die mat verder te gaan. Het was ā€˜nogā€™ maar 23km, met die ā€˜muurā€™ nog voor de boeg. Ik had onderweg gehoord dat er 5km voor de finish nog een steile klim moet worden genomen die de bijnaam de ā€˜muurā€™ heeft, dat zei genoeg. Ik ging toch door en had al na een paar kilometer spijt, allerlei gedachten gingen door mijn hoofd, terug naar de 42km gaan? Maar wat er ook allemaal door mijn hoofd ging, mijn beentjes bleven door trappelen stap voor stap. De Ardennen zijn prachtig en ik genoot er ook tegelijk van, telkens als ik over de oever van de Ourthe liep werd het steeds verleidelijker om heel eventjes te gaan zwemmen, even afkoelen. Toen bedacht ik me dat ik ook kon kijken of er iemand een plekje vrij had in zijn kano en dat ik zo mee terug kon drijven naar La Roche, om me daar af te melden. Bizar allemaal. Mijn maag voelde niet goed en ik kon niks meer eten, bleef kleine slokjes nemen die ook niet lekker voelde. Die 60km post halen en weer cola en chips dat was mijn doel, dan zou ik die laatste klim en 5km wel gaan halen. Het duurde een eeuwigheid voordat ik op de laatste post was, eindelijk!! Ik plofte in een stoel neer en vroeg aan een medewerker of ik alsjeblieft dat bekertje cola mocht waar ik de afgelopen 3,5 uur over gedroomd heb. Met een prachtig en zacht belgisch accent zei ze: Sorry de cola is opā€¦. Ik moest spontaan even janken en liet wat tranen lopen, ik was zooo teleurgesteld alsof een kind zijn lang verwacht beloofde snoepzak toch niet kreeg. Het kon toch niet waar zijn?? Sportdrank kon ik niet meer zien of ruiken, en het water wat ik binnen kreeg gaf geen energie. Na mezelf even heel zielig gevonden te hebben stond ik op en ging die muur op. Ik was echt wel kapot maar wist ook dat ik die laatste 5 kilometer ging uitlopen. De muur was zeker zwaar maar niet zo lang, het stuk daarna was lekker vlak en in een constant tempo goed te doen. Al gauw zag ik die prachtige gele bordjes met een 1 erop tot de finish. Ik had mijn Gopro bij de 42km post al opgeborgen want ik kon me daar toen even niet meer mee bezig houden. Maar ik moest natuurlijk de finish nog wel even vastleggen. Na een speelse afdaling (helaas video error) nog een verfrissende oversteek van lā€™Ourthe. Het zat er bijna op, de verlichting was nabij. Mijn Trailkameraden moedigde me op de laatste meters aan en ik was klaar met Trail des Fantomes. Een zware tocht waar ik weer een hoop van heb geleerd. Hieronder mijn video:

7 mei 2016, TRANSVULCANIA ULTRA 74.3km 4350m D+, La Palma. 

Op weg naar dit nieuwe avontuur heb ik mezelf misschien wel elke vraag mogelijk gesteld. Waar ligt mijn grens? Is dit wel verstandig? Waarom doe ik dit? Allemaal zenuwen en gezonde spanning want de wil en motivatie om Transvulcania aan te gaan is heersend. En wat een luxe dat ik in de mogelijkheid ben om me hiervoor aan te melden, even met het vliegtuig naar La Palma! Om eerst heerlijk te genieten en vakantie te houden en rustig voor te bereiden op deze nieuwe uitdaging. Al mijn spullen voor vertrek thuis natuurlijk al grondig meervoudig gechecked. Op La Palma is het super relaxed en naarmate de start dichterbij komt zie ik steeds meer andere trailers opduiken. Velen ook met vrouw en kind, lekker aan het chillen. Op woensdag loop ik nog even een klein uurtje met mijn trailvrienden Tom en Raimo. We hebben het ondertussen al ontelbare keren over deze ultra gehad, en dat is ook gewoon nodig om de geest te verlichten van alle twijfels en onwetendheid. Links en rechts raak ik aan de praat met locals, die los gaan zodra ze merken dat ik redelijk spaans spreek. Wat telkens naar voren komt is dat het zo zwaar is en dat het allemaal recht omhoog gaat. Maar velen die dit zeggen hebben de trail zelf nog nooit gelopen en dat geeft me toch enige rust. Maar ik ben voorbereid op een zware trail, de langste in afstand, hoogte en uren voor mij tot nu toe. ALS ik het ga halen, want er kan vanalles gebeuren. Mijn plan is om goed geconcentreerd te blijven en een rustig tempo aan te houden, gezond de finish halen en genieten. De limiet is 17 uur, starten om 6.00 sā€™ochtends en uiterlijk om 23.00 sā€™avonds binnen zijn. Natuurlijk probeer ik me een tijd voor te stellen waarin ik kan finishen, het is een wilde gok maar als ik onder de 16 uur zou halen zou ik echt blij zijn. En dan staan we ineens aan die start in het donker met meer dan 1500 andere trailers om ons heen, de spanning is echt te snijden, iedereen staat op scherp. Een bekende tip is om niet te ver achteraan te starten omdat het al gauw vastloopt naarmate de route smaller wordt. Maar ookal zijn we heel mooi vroeg op tijd we komen toch achterin het veld terecht bij de start. Maar wat maakt het uit? We gaan dit nu echt doen, en onder het gedreun van AC/DC ā€œThunderstruckā€ uit de boxen zijn we gestart. Het begint langzaam en achteraf is dit helemaal prima, lekker met die meute mee en geen risico te hard van start te gaan. Het donker in, de berg op, al die hoofdlampjes maken een grote lichtshow voor en achter ons. Wat wel tegenvalt is het fijne vulkanische stof wat je niet kunt vermijden, dat hele leger van trailers heeft een aardige stofwolk achter zich gelaten waar je doorheen moet. Transvulcania is begonnen en zoals ik altijd denk na de start ā€œvanaf nu wordt de afstand telkens minderā€. Ik heb wel besloten om met GPS te lopen zodat ik in ieder geval een idee van tijd heb. Het gaat lekker en het valt me ook op dat iedereen wel aardig rustig begint, geen gehaast en geduw. Maar ja we liepen ook achterin bij de laatste 250 ofzo. Het klimmen gaat goed, stukje wandelen, stukje dribbelen, ik wissel af en let goed op waar het even wat vlakker is om daar toch een beetje in tempo te lopen. Ik ben geconcentreerd en MOET contstant naar de grond kijken want elke stap is anders, langzaam wordt het licht en onstaat er wat meer ruimte. Als de hoofdlampjes af kunnen en we de eerste post voorbij zijn mogen we de stokken gebruiken. We gaan nog steeds omhoog, hoger en hoger en zien steeds meer. Het is prachtig en daar is de zon, die komt ons niet helpen. Maar het gaat lekker, kom heel relaxed in mijn eigen ritme en zone. Op de vlakken stukken ga ik gelijk weer in tempo en besluit toch wat in te gaan halen daar waar het makkelijk kan. Ik blijf me erop focussen dat ik comfortabel loop, dat ik niet ga pushen, niet krom ga lopen, mijn schouders los proberen te houden. En natuurlijk eten en drinken, de hongerklop voor zijn en niet uitdrogen. Wat een genot en hoe fantastisch is deze trail!! De verzorginsposten zijn heel goed verzorgd en de mensen langs de kant moedige iedereen aan alsof die eerste ligt. Iedereen is een kampioen! Ik trail mezelf van post naar post, en zit goed in mijn vel. Ik probeer niet te makkelijk te denken, want het gaat me goed af en ja het is zwaar maar wel lekker zwaar, het ECHTE werk zal nog wel komen. En hard werken moeten we allemaal en toch zie ik voor mijn gevoel al eerder dan verwacht de sterrenwachters op het hoogste punt, maar het is nog wel een eindje die kant op. Het is zeker een zwaar stuk tot ik daar ben, maar ik kom er aan in 9 uur en 48 min! Ik lig dus 1 uur en 12 min voor op de 11 uur limiet op dat punt! Dat geeft me goede hoop, maar nu staat me die lange diepe afdaling te wachten waar ik mezelf ook voor heb gespaard. Na een break van 11 minuten op het hoogste punt ga ik weer verder, met nog een 25 km te gaan. De afdaling is heel afwisselend en ik ben super op mijn hoede, rustig aan en niet haasten. Met nog een post halverwege de afdaling is het allemaal redelijk goed te overzien. Dan rest nog enkel de laatste 5 km waarin we weer 300m omhoog mogen klimmen. Hoe zal dat zijn na die afdaling, gaan mijn beentjes dat wel leuk vinden?? En dan ben ik ineens beneden en loop tussen de juichende menigte door op weg naar die laatste klim voor de finish. Stiekem heb ik al wel het vertrouwen dat ik onder de 15 uur kan gaan finishen, en probeer dat van me af te zetten want ik ben er nog niet. Alles voelt goed, ja ik heb al heel lang pijn in mijn voeten, maar dat zit in mijn voeten daar heb IK geen last van..huh??? Mijn tijdbesef is aardig weg en moet mezelf ertoe zetten om wel te realiseren dat ik aan de laatste kilometers van TRANSVULCANIA bezig ben!!! De endorfine, adrenaline, blijdschap en ga zo maar door maken een cocktail die moeilijk te beschrijven is. De klim is superzwaar en ik denk dat iedereen daar de persoon vervloekt die dat stuk erin heeft gezet, maar ik ga door en kan nog steeds door. En dan zit de klim erop en loop ik ineens op een blauw fietspad met in de verte het centrum waar de finish in volle gang is. Ik loop langs allerlei barretjes en cafeetjes met uitzinnige mensen die elke trailer vol overgave aanmoedigen, iedereen is kampioen!! Ondertussen ga ik zelfs nog lekker even wat harder lopen nu dat er zoā€™n heerlijk vlak fietspad onder me ligt, op naar die finish. Waar ik in 13 uur en 40 min onder de boog doorkom! Wow, onder de 14 uur wat een voldoening, wat een heerlijke strijd. Daarna begint alles een beetje te draaien en voel ik me niet zo heel erg lekker meer, het lichaam lijkt er niet veel van te snappen zo voelt het. Bij de fysio knap ik een stuk op maar moet daarna toch nog even alles eruit gooien, alles leeg. De dagen daarna voel ik me in de wolken en nu ruim anderhalve week later nog steeds, het genieten tijdens de trail is een heel ander genieten als na de trail. Het zit er gewoon op, geen zenuwen meer, geen opbouwende spanning en gepieker. Weer een avontuur rijker en mijn grens verlegd. Maar al gauw voel ik de drang om die grens nog een stukje verder op te gaan zoekenā€¦.wordt vervolgd šŸ˜‰

Bekijk mijn video:

12 maart 2016, CRETES DE SPA 57km 2096m D+.

Vrijdagavond richting Spa gereden en ingechecked in een leuk knus hotel/hostel. Nog lekker wat gegeten en daarna gaan slapen. Na een goede nachtrust en een uitgebreid ontbijt richting de start/finish locatie gelopen. Onze startnummers afgehaald en tassen ingeleverd en klaar voor de start. Deze trail ging over 57 km met 2096m die beklommen moesten worden. Als we deze trail zouden volbrengen dan konden we inschrijven voor de Ultra Transvulcania. Want toen we al in december direct wilden inschrijven voor de Ultra Transvulcania 76.6km bleek dat onze voorgaande prestaties niet voldeden aan de nieuwe eisen. Na wat emailtjes met de organisatie adviseerden ze ons om in te schrijven voor de 45km waar we wel aan voldeden. En een trail te zoeken van minstens 40km met >2000 hoogtemeters. En dat was voor ons Cretes de Spa, die voldeed aan de eisen om toegelaten te worden voor de Ultra afstand. Dus het doel was simpel, deze trail volbrengen binnen de 9 uur limiet. Dus rustig van start, geen gekke dingen doen, blessures zoveel mogelijk proberen te voorkomen en genieten!! De weersvoorspellingen waren erg gunstig en de dag begon ook met een strak blauwe lucht en een opkomend zonnetje, met heerlijk frisse lucht na wat nachtvorst. We hadden al doorgekregen dat er zelfs nog sneeuw lag op de hogere delen, wat ook kon betekenen dat er weleens wat modder zou kunnen zijn. En ja hoor, prachtige sneeuw en super veel modder en water, de hele trail lopen soppen in onze schoenen. Maar het was prachtig en lekker zwaar. Ploeteren door de natte modder, stap voor stap de witte ski pistes omhoog, en mooie technische afdalingen met veel stenen en grote keien. Het was echt goed opletten geblazen want je kon je voeten niet zomaar ergens neerzetten. Een keer zakte ik tot mijn knie de modder in en was bijna een schoen kwijt. Na een rustige eerste 15km was ik lekker warm en was de kop eraf, nu nog ā€˜slechtsā€™ een marathonafstand en de klus zou erop zitten. Het was geweldig, zoā€™n mooie omgeving en zoveel variatie. Alles ging vrij soepel en ik zat lekker in mijn eigen flow en ritme. De verzorgingsposten vond ik ook erg gunstig verdeeld, op 15, 28, 39 en 50km punt, en ook goed verzorgd en gevuld. De sfeer was supergoed, iedereen was hard aan het werk en ookal loopt elke trailer zijn eigen race, we zaten er met zijn allen samen in!! Vanaf de laatste post was het nog 6.1km en die waren op een paar korte steile klimmetjes heerlijk om uit te lopen. Tot de laatste meter vollop genoten en met grote voldoening de finish bereikt. Met een prachtige medaille en tshirt werd ik ook nog beloond met heerlijke vla en een ā€˜jenerverkeā€™ die er heerlijk in gingen. Helemaal te gek, en de komende dagen nog veel van nagenieten. Ondertussen ingeschreven op de wachtlijst voor de Ultra Transvulcania, en nu afwachten of en wanneer we een startplaats krijgen, maar heb er alle vertrouwen in dat de trailgoden ons goed gezind zijn. Hieronder mijn video:

21 februari 2016, TRAIL BY THE SEA 42.2km

Mijn eerste trailevent van 2016 was de 5de editie van Trail by the Sea ,die verdeeld was in 3 afstanden van 14km, 21km en de 42.2km. Dit was mijn 3de deelname aan deze trail en sinds vorig jaar een officiele marathon. Mijn voorbereiding was goed en deze trail is eigenlijk onderdeel van mijn voorbereiding voor Cretes de Spa op aanstaande 12 maart. En Cretes de Spa is weer onderdeel van de voorbereiding voor Transvulcania in mei. Maar dat later. De weersvoorspellingen waren niet al te gunstig, veel wind en regen was voorspeld. Aan wind hebben we dan ook geen tekort gehad maar gelukkig hebben we het de hele trail droog gehouden, moet er niet aan denken dat het ook nog had geregend. De wind was constant aan het razen en op de stukken strand was het gewoon extreem. Vol de wind van voren met zoveel zand dat je niet vooruit kon kijken. Iedereen had het er echt zwaar mee, maar het had ook wel weer iets om zo te moeten knokken tegen die brute kracht van moeder natuur. De zee was wild en op sommige stukken kwam de zee zo hoog dat we de schuine kanten van de duinen moesten opzoeken om droge voeten te houden. Niet dat dat echt veel zin had, want er zit in deze trail een stroompje/slootje die dit jaar een stuk breder en dieper was dan vorig jaar. Daar heeft niemand droge voeten kunnen houden. Het maakte het hele plaatje compleet, zwoegen tegen de wind in, schoenen vol water, kilometers door mul zand ploeteren, een fantastische dag!!! Samen met mijn trailmaatje Tom waren we lekker vroeg om 7.30 al vertrokken en waren we wel heeel erg op tijd, al voor 9.30 waren we op de start/finish locatie. Wel lekker relaxed nog een bak koffie en 2 broodjes gezond weggewerkt, en zelfs een wandeling gemaakt door Burgh-Haamstede voor de start. De start was helaas niet op het strand, vorig jaar was dat echt een mooier spektakel en ook veel fijner starten omdat het hele veld in de breedte kon vertrekken. Dit jaar was de 42k en de 14k gemengd en was de start best wel krap en ging het eerste deel over het asfalt en straten voordat we echt op het trailparcours liepen. Maar eenmaal op de trail was dat dan ook snel vergeten. Ons doel was deze trail zo te lopen dat we fit de finish zouden bereiken, omdat we over 3 weekjes de 53km van Cretes de Spa gaan lopen. De eerste helft dan ook echt rustig aan gedaan en ahw met de rem erop gelopen, halverwege ging het tempo wat omhoog en kon dat ook makkelijk vasthouden tot aan de finish. De bossen, duinen en stukken strand waren weer de perfecte ingredienten voor een mooie en zware trail. Dit jaar met extra wind wat het de prestatie nog beter doet nasmaken! Trail by the Sea blijf ik lopen, en ik raad hem elke trailer dan ook aan. Tot 2017!!! Check hier mijn video:

19 december 2015, LONGEST NIGHT TRAIL 15km!

De tweede editie van de LNT by Schneider Outdoor, met naast de 5 en 10km ook een 15km! Dus daar voor ingeschreven en weer naar uitgekeken. De LNT is lekker klein, knus en gezellig met veel lokale bekende. De start en finishlocatie was dit keer aan de Ijzeren man waar alles prima verzorgd en aangekleed was. Een hele mooie sfeer met gekleurd licht, vuurkorven en kampvuren. De 15km ging als eerste van start na een indrukwekkende voorstelling met sprookjesachtige figuren die de strijd aangingen op het strand, met vuur en rook, en een zware stem die hoog vanaf een toren het verhaal vertelde. Na dit spektakel mochten we als een leger richting de start en werd het startschot gelost door een echte vuurspuwer!! Het eerste stuk over het zand met hier en daar verassende zachte natte stukken, iedereen zocht zijn weg en ritme. Al snel daarna de singletracks op het donkere bos in. Ik was wat voorin gestart om een beetje ruimte te vinden, vorig jaar liep ik wat achterin en ontstonden er al gauw wat opstoppingen bij grote plassen enzo. Dus ‘lampie aan en GAAN’ was mijn tactiek, ik wist wel dat ik te snel van start ging maar ach, die 15km halen we toch wel. Het was tegelijk ook een testje om te zien hoe alles voelde na de 55km van Lommel die natuurlijk een hele andere aanpak vergde. Het ging best lekker maar voor mijn gevoel zakte ik halverwege toch aanzienelijk terug in mijn tempo. Een tiental trailers kwamen me gezellig voorbij. Ik rekende een beetje op mijn gevoel dat ik de eerste helft er al op had zitten en dat het nog een km of 6 a 7 zou zijn. Hahaha, en toen zag ik ineens dat we het strand op draaide met in de verte de finish!!! WAT!!?? Ik was er gewoon al, dat was echt bizar want voor mijn gevoel moest ik nog wel even. En zoveel had ik onderweg ook nog niet gefilmd, was ook wel donker natuurlijk šŸ˜‰ Maar toch alles bij elkaar wel wat materiaal geschoten en ff aan elkaar geplakt:

 

28 november 2015, LOMMEL TRAIL 55km!

Vroeg uit de veren na een niet al te goede nachtrust want onze kleine man Monte lag wat te kreunen en steunen. Maar ik was mooi op tijd de deur uit richting Lommel en het zag er al vroeg naar uit dat het een hele mooie dag zou worden. En bij de start was er dan ook geen wolkje aan de hemel te zien. Ongeveer 90 deelnemers gingen van start aan de 55km door de Lommelse bossen, heide, zand en modderpaden. Het was echt heerlijk trailweer, lekkere frisse lucht met een opkomend zonnetje. Dit was mijn tweede 55km en wist dat ik heel rustig moest gaan starten, eigenlijk op een tempo waar ik ook op zou kunnen finishen. De laatste Devilā€™s Trail voelde ik me best sterk waardoor ik de eerste helft toch wat te hard was gegaan, geen dramatische gevolgen maar ik voelde dat ik toch een stuk trager over de finish kwam. Bij mijn eerste 55km op de Veluwezoomtrail had ik ook heel regelmatig kunnen lopen en kwam ook redelijk fit binnen. Dat gaf me toch wel vertrouwen voor deze 55km, zolang ik mijn tempo maar laag en rustig zou houden, niet laten verleiden!!! En het ging ook goed, en de omstandigheden waren perfect. Mijn doel voor deze trail was eigenlijk enkel de hoop dat ik iets onder de 6 uur zou finishen. Er waren 4 verzorgposten maar ik wist niet precies op welke afstanden die kwamen, en ze kwamen toch redelijk kort achter elkaar voor mijn gevoel. Bij post 4 kon ik het niet laten om te vragen waar we ondertussen in de trail waren, en dat was al 44km!! Dus nog een dikke 10km en de klus zat erop!! Ik had toen wel het idee dat ik onder de 6 uur zou gaan finishen maar kon niet zeggen hoeveel eronder. Ik liep nog steeds lekker relaxed en had het helemaal niet zo zwaar. Ik herkende de omgeving nog wel van de 35km die ik in 2013 daar had gelopen, dus echt heel ver kon het niet meer zijn. Ik kwam aan bij een moderne hoge uitkijktoren en kon eigenlijk niet goed zien waar ik nu heen moest. Liepen daar nou trailers naar boven?? En toen zag ik mensen van de organisatie onderaan de toren staan die ons aanwijzingen gaven dat we de toren in moesten!! ā€œJa hoor de toren is onderdeel van het parcours!!ā€ Ik kon er zeker om lachen en ging maar zo vlot mogelijk naar boven, een heel leuk element met een fantastisch uitzicht! Snel weer naar beneden, om nog een paar laatste kmā€™s over wat modderpaden af te maken tot aan de finish. En ja hoor, liep ik toch nog vlak voor het eind een stuk verkeerd, dus ff een paar honderd meter terug moeten lopen. Maar daarna op het juiste pad, terug het kanaal over en al gauw liep ik op de parkeerplaats van Centerparcs Vossemeren richting de finish. Zeer tevreden en volDAAN kwam ik over de finish na 5 uur en 45 min en 22 sec!!

Bekijk mijn video!

25 oktober 2015, Devilā€™s trail Rijk van Nijmegen, 42.2 km!!

De laatste Devilā€™s Trail van dit seizoen(zover ik weet), en waarschijnlijk ook de mooiste. Maar dat is mijn persoonlijke mening. Voor het eerst ging Devilā€™s Trail voor de ware marathonafstand wat heeft geresulteerd in een hele mooie zware trail. In Drunen was ik net te laat voor de start, dus dat liet ik geen tweede keer gebeuren. Dus mooi op tijd vertrokken en zelfs met een uurtje extra nachtrust moest het allemaal goed gaan komen. Wel nog even een 4tal luiers door de nacht heen mogen verschonen, maar dat maakt de uitdaging alleen maar leuker. Lekker op tijd kwam ik aan en de zon kwam ook heerlijk door, het zou een prachtige dag worden. Wat zijn we dit jaar weer gezegend met het weer op de Devilā€™s Trail dagen, want alle trails was het heerlijk weer. De leuke start/finish locatie zag er weer gezellig en mooi uit. De dappere marathontrailers stonden klaar voor de start en na een korte uitleg mochten we aan het werk. Lekker rustig van start gegaan met als doel het ook zo te houden, en het ging me goed af. Ik kwam lekker vooruit en voelde me sterk en licht lopen. De eerste 15km vlogen echt voorbij en ik kreeg een beetje teveel zelfvertrouwen want ik ging net iets harder lopen. Dat ging me heel makkelijk af en de eerste helft liep ik voor mijn gevoel in een record tijd, ookal was het parcours niet overal even snel te doen. Maar de wijze les heb ik wederom geleerd, en dat is dat als ik me sterk voel het juist niet moet opvoeren maar gewoon in dat tempo blijven. Ach ja, het was allemaal niet zoā€™n ramp, behalve dat mijn beentjes het er in de 2de 21km een klein beetje mee voor gezien hielden. Dus dan maar teruggeschakeld en gewoon door gaan zoals het gaat, en ondertussen blijven genieten van de prachtige omgeving. De laatste 10km liep ik lekker relaxed om het uit te lopen en had het gevoel dat ik ergens rond de 5 uur zou finishen. Wat me helemaal verbaasde was dat ik samen met een andere tevreden trailer op 4uur en 24min binnen kwam!!! Echt totaal onverwacht liep ik toch een hele prima tijd voor mijn doen. Echt een dikke kers op de trailtaart!!! Na de finish mijn petje opgehaald en na een lekker alcoholvrij biertje en wat gezellige klets heel tevreden weer huiswaarts. Weer 3 hele leuke trails en ik ben volgend jaar zeker weer van de partij!! Ze zeiden dat dit de langste Devilā€™s Trail ā€˜ooitā€™ was, maar ik zie geen reden om ook dit te overtreffen met een ULTRA DEVILā€™S TRAIL!!! Wie weet? Hieronder mijn video:

 

18 oktober 2015, Devil’s Trail -DAK Drunense Duinen- Helse 33km!!

De tweede Devilā€™s Trail ging van start om 11.00 met vooraf een korte briefing. Dus ik sta daar bij allemaal andere trailers te wachten op de briefing, net zoals vorig jaar. Hoor ik ineens een stukje verderop een startschot!? Ik denk nog : ā€œZe zullen dat startpistool wel even hebben getestā€. Tot mijn oog in de gaten kreeg dat ik niemand om me heen zag staan met een 33km startnummerā€¦SH*Tā€¦ze zijn al vertrokken!! Ik had de oproep gehoord voor de briefing voor de 22km en was op automatische piloot daar gewoon gaan staan. LOL. Dus in een drafje richting start en ja hoor, ze waren al vertrokken. Maar het maakte het er niet minder om, zelfs leuker want ik kreeg een prive rookgordijn om doorheen te starten. Met een minuutje achterstand op heel het veld had ik alle ruimte en kon al snel aansluiten bij het staartje. En dan wil je toch wat tijd goed maken en ging ik iets te hard van start, en was immers nog helemaal koud. Maar goed, ik hield me zoveel mogelijk in en heb vanaf het begin af aan genoten van de trail. Het was perfect fris weer, met hier en daar een leuk stukje modder in het prachtige bos om daarna het zware losse zand in te mogen. Lekker veel variatie en ook een fijne opbouw over heel de trail, eerst opwarmen in het bos, dan lekker echt zweten in het zand, weer bos, weer zand, en dan zitten er in die laatste kmā€™s die ā€œup and downā€ single tracks in. Die korte stukjes klimmen, dan weer een stukje zand, bochtjes, boompjes, struikjes, harde grond en zachte grond. Ik wist nog van vorig jaar dat dat laatste stukje nog even dat laatste beetje extra vermogen vroeg. Maar het ging lekker en kon goed vooruit, het weer bleef droog en de trail lag er fantastisch bij. Ik heb ook alleen maar vrolijke trailers gezien onderweg die allemaal lekker hun eigen ding deden. Op het eind hier en daar een klein moppertje omdat we door een modderbak moesten vlak voor de finish, maar ik vond het persoonlijk wel grappig. Al me al een zeer geslaagde 2de editie van de Devilā€™s Trail in de Drunense Duinen, en ik ben er volgend jaar weer zeker bij. Hieronder mijn filmpje:

4 oktober 2015, Devil’s Trail Utrechtse Heuvelrug 36.66km!

Vandaag stond De Devilā€™s Trail – de Utrechtse Heuvelrug ā€“ op het programma. De eerste van een reeks van 3 trails, en deze had ik vorig jaar net gemist toen ik nog in Spanje zat. Ingeschreven voor de Helse trail met een afstand van 36,66 km en een 400 hoogte meters(+). De start was om 10.30 vanaf het Doornse Gat, voldoende parkeerplek en vlakbij start/finish. Ik was hier nog nooit eerder geweest en alles gaf me een mooie en goede eerste indruk. Het voelde een beetje als thuiskomen nadat ik vorig jaar 3 van de 4 Devilā€™s Trails heb gelopen. Een leuke knusse club fanatieke trailers stond zich al wat op te warmen en was de boel een beetje aan het verkennen. Een grappige start waarbij we direct een klim tegen een zanderige heuvel op mochten maken, een goede opwarmer dus. Er waren een 90tal trailers voor de Helse Trail, en na een korte uitleg door de organisatie mochten we om 10.30 die zandheuvel op. Lekker relaxed en rustig aan omhoog want er viel daar niets te winnen en de beentjes waren nog helemaal koud. Een prachtig gebied en we hadden een super mooi weertje, lekker in de schaduw door de bossen met daarboven een heerlijk zonnetje. Lekker door die frisse lucht met volop zuurstof wat het trailen altijd goed doet. Uiteraard zou het wat later in de trail warmer worden en waren de stukjes door het open veld en zand wat zwaarder. Het landschap was glooiend met niet al teveel klimmen en dalen. Wel aardig wat langere stukken die heel flauw omhoog liepen die je benen steeds zwaarder wisten te maken. Precies zoā€™n hoek dat je eigenlijk denkt plat te lopen en wel vooruit kan maar het voelt alsof je op kauwgum loopt. Ik probeer die stukken altijd in een vast tempo te beginnen en te eindigen en dat lukte ook wel. Ik kwam lekker op gang, en het veld had voldoende ruimte, vanaf de start was alles al aardig uit elkaar gelopen. Al gauw kwam ik aan bij post 1 op 6km maar had niets nodig dus liep lekker door, de zon kwam al wat hoger te staan en straalde mooi door de bomen. Alles stond prima aangegeven maar heb toch een aantal keer wat andere trailers moeten waarschuwen die een pijltje hadden gemist. Post 2 was op 16km en post 3 op 27km, en die kwamen voor mijn gevoel ook al vrij vlot. Ik heb deze trail enkel een stukje banaan genomen op de laatste post want had genoeg aan mijn eigen voorraadje, en ook geen een keer hoeven plassen dus geen oponthoud ondervonden. Zonder gps en tijdklok liep ik lekker weer op gevoel en nadat een fietsveger me tegemoet kwam en zei dat de laatste 5km waren ingegaan was het heerlijk uitlopen. En al gauw was de finish in het gehoor en mochten we de laatste bocht rechtsaf om die heerlijke zandheuvel zo hard mogelijk af te dalen op de finish af. Met een eindtijd van 3 uur en 20 min heb ik een zeer leuke en mooie trail achter de rug, niet al te technisch maar een lekkere trail!! Op naar Drunen!

En weer een video gemaakt voor de liefhebbers:

18 september 2015, UPDATE!

Het eerste officiele Picos-Trails Team Member is geboren! Op 17 augustus 2015, 22:18 met een gewicht van 3415 gram en een lengte van 54cm, onze zoon MONTE MARCELO ANTONIO GUTIERREZ. Dat hij spoedig met zijn lange benen in de trailvoetsporen van zijn vader mag treden.

DSCN9144 (800x616) DSCN9299 (800x600)

Daarnaast heb ik een nieuwe pagina aan de website toegevoegd waarin je mijn geplande events kunt bekijken, klik hier of onderin de balk..

28 juni 2015, VELUWEZOOMTRAIL 55km!

Mijn eerste ā€œultraā€ trail zit erop en heb er van genoten. Het was nog even spannend vanwege een blessure aan mijn rechtervoet, die ik had overgehouden van een rondje Drunense duinen. Daar hadden we 2 weken eerder getraind en daarna kreeg ik last van een pijnlijke stijve voet. Ik moest het wel laten rusten waardoor ik helemaal niet meer aan lopen toe kwam. Op de dag van de trail voelde het wel sterk genoeg dat ik ermee kon starten. Vanaf de start kwam de pijn direct terug en dat was niet fijn maar ik kon wel gewoon blijven lopen, dus ik zou wel zien. Lekker rustig gestart met het doel om deze trail binnen de limiet uit te lopen. Het was mooi weer en eigenlijk best warm, gelukkig liepen we vaak door de mooie bossen met wat schaduw en soms een briesje. Afgezien van de pijn in mijn rechtervoet kon ik lekker vooruit en kwam voor mijn gevoel al redelijk snel bij de eerste post aan. Alles even bijgevuld en wat gegeten en weer verder. Onderweg naar het middenpunt van de trail liep ik even in een dipje. Zonder GPS begon ik te twijfelen waar ik me ondertussen bevond, zat ik al op de helft? Want eenmaal de eerste helft achter de rug wordt het daarna alleen maar steeds wat minder. Ik dacht dat ik ondertussen wel 30km erop had zitten toen ik tot mijn blije verassing al bij de tweede post aankwam. Ik dacht nog even dat dit een ā€˜extraā€™ tussenpost kon zijn omdat ik echt nog niet het idee had dat ik er al 35km op had zitten. Maar gelukkig werd me verteld dat we op het 36/37km punt stonden dus dat gaf een goede boost. Vol moed verder op weg naar de 42.2km en daarna nog een 13km op huis aan! Onderweg gaf iemand aan dat de marathon er al even opzat dus was het nog maar een 10km maximaal. Ik bleef lekker doorlopen en verwachtte wel iets van een aankondiging van bijvoorbeeld ā€œnog 5 kmā€ ofzo. Maar dat bleef uit dus had ik wederom geen idee meer, ik denk dat ik wel 10 keer aan mijn laatste kilometer ben begonnen, lol. Het is achteraf wel grappig hoe ik mezelf zo van de wijs kon brengen, en toch maar bleef doorlopen. En eindelijk zag ik wat meer mensen en hoorde ik wat meer geluid wat ook echt de finish bleek te zijn. En met een finishtijd van 6 uur en 14 seconde ben ik dan ook super tevreden. Mijn voet voelt ondertussen een stuk beter, en kijk ik ernaar uit om de lat wat hoger te gaan leggen. Hieronder een video van de trail, heb deze met de software van Gopro zelf gemaakt ipv Moviemaker.(ter vergelijking)

7 juni 2015, XTRAILS VAALS 31km!

WOW!! Wat een super te gekke trail was dit zeg! Op zaterdag al naar camping de Gastmolen gereden waar we heerlijk veel ruimte hadden in een prachtige omgeving. S’avonds met een groepje vrienden heerlijk gegeten en de volgende ochtend op ons gemak opgestaan en ontbeten. De start was om 11.00 dus heerlijk relaxed kunnen voorbereiden en grappen en grollen met Tommie en Raimo. De start/finish locatie was op het Landal park en was erg leuk en gezellig. Het weertje was prachtig en iedereen zag er fanatiek en goed voorbereid uit. Al kort na de start liepen we in het mooie heuvellandschap met een warm zonnetje. De trail was erg afwisselend met best pittige en technische stukken. Het was een warme/hete dag maar gelukkig liepen we erg veel door de bossen in de schaduw. De drank/eetpost was een centraal punt waar we uiteindelijk 3x langs zouden komen, en was voldoende voorzien. Ergens in de tweede helft was er wat verwarring of we nu links of rechts moesten, ik was al links gegaan maar zag een hoop mensen achter me stilstaan en twijfelen. Ik ben toen door gelopen met nog wat anderen, achteraf bleek dat er op dat punt een bordje was omgedraaidt waardoor er toch een hoop mensen verkeerd waren gelopen. Erg vervelend en ook moeilijk te voorkomen voor de organisatie. Maar gelukkig liep ik goed en heb de trail volledig kunnen uitlopen. Ik liep zonder gps en lekker relaxed op mijn gevoel. Toen ik eindelijk door de laatste hobbelige weilanden heen was gelopen stond er een bordje met nog 2km tot de finish. Daar nog even aangezet en lekker deze Xtrail kunnen uitlopen. Met 3.11.58 ben ik dan ook zeer tevreden. Hieronder wederom een filmpje van deze mooie trail.

30 mei 2015, STUWWALLOOP 15km!

Vorig jaar heb ik met veel plezier de Stuwwaltrail gelopen en was dat dit jaar weer van plan. In de nieuwsbrief stond dat de 10km en 20km trail al vol zaten, maar dat er nog plek was voor de 15km. Dus toen dat maar gedaan met het idee dat het ook een trailafstand zou zijn. Daags voor de loop kreeg ik door dat het geen trail was en baalde daar wel een beetje van. De dag van de loop begon met regen en de start was pas om 19.00 s’avonds. Ik twijfelde zelfs even of ik de rit naar Oosterbeek wel zou gaan maken om die 15km over de weg te gaan lopen. Maar het weer klaarde mooi op en mijn maatje Tommie wilde toch ook gewoon gaan, dus zodoende de rit gemaakt. Het deelnemersveld was niet echt groot maar de sfeer en hele set up was wederom erg gezellig en leuk. De bedoeling was om even relaxed 15km te lopen en ervan te genieten. Nou dat genieten is zeker gelukt want het was echt een hele mooie en afwisselende loop, ook al was het geen trail. Maar dat relaxed lopen werd toch aardig door stampen met als resultaat dat ik zelfs mijn PR heb gelopen op de 15km in 1.07.55!! Volgend jaar ga ik weer voor de trail, maar mocht die vol zitten zou het goed kunnen zijn dat ik deze loop nog een keer doe!

17 mei 2015, VESTINGLOOP DEN BOSCH 15km!

De vestingloop is een thuis’wedstrijd’ en wordt ieder jaar groter. Dat is natuurlijk leuk voor de organisatie en de stad, want alles moet groter en beter! Maar helaas is het in mijn ervaring dit jaar ten koste van de Vestingloop gegaan. Vanwege het grotere aantal lopers hebben ze een nieuwe route gemaakt die helaas niet meer buiten de stad om gaat. De smallere buitenwegen werden te krap en zodoende hebben ze meer ruimte opgezocht. Ik ga er geen lang verhaal van maken maar de nieuwe route viel me ontzettend tegen. Een paar stukjes door de binnenstad zijn nog wel leuk met de charme van onze mooie binnenstad. Maar de rest was echt saai met zelfs een paar loops waar je 2x hetzelfde stuk liep, met teveel haakse/scherpe bochten. Maar goed, we lopen hem gewoon want het is te dichtbij om te laten schieten. Ik hoop dat ze de originele versie weer in eer herstellen en zich misschien moeten afvragen of groter en meer wel zoveel beter is. Mijn tijd dit jaar was 1.09.11

3 mei 2015, KONING VAN SPANJE TRAIL 37km!

Op zaterdag al richting Valkenburg vertrokken waar we een hotel hadden geboekt. Wel zo fijn om sā€™ochtends niet eerst bijna 2 uur te hoeven rijden. En lekker een dagje chillen vantevoren is ook heerlijk. Dus buikje lekker vol gegeten en zondagochtend op ons gemak richting Gulpen. Ik dacht zelfs dat we om 10.15 moesten starten maar dat bleek 10.50 te zijn dus we waren extra vroeg op tijd. En wat was het fijn om weer aan te komen op deze gezellige start/finish locatie. Na de marathon van Rotterdam te hebben meegemaakt was mijn behoefte aan klein, gezellig en TRAIL extra groot! En nadat ik de start van de 19 en 9km had kunnen filmen was ikzelf aan de beurt voor de 37km. In 2013 had ik mijn eerste KvS gelopen, het jaar daarvoor ook ingeschreven maar mocht ik door een gesprongen v-snaar de start niet halen helaas(huilie huilie). Ik had sinds Rotterdam nog steeds een beetje last van een ā€˜strakkeā€™ rechter enkel(band). En wist niet hoe het daar mee zou gaan aflopen. Maar zowieso rustig starten en al gaande weg wel zien hoe of wat. En dat ging ook lekker en al gauw mochten we door het ā€œnatteā€ oversteekje om daarna lekker door te soppen. En wat is het toch genieten van die prachtige omgeving en natuur. Goed weer, leuke mensen en voldoende ruimte onderweg maakte het echt lekker trailen. Ik had mijn gps wel bij maar ook deze keer heb ik er niet op gekeken, en denk dat ik voortaan gewoon zonder timing ga lopen, whats the point anyway?lol! Maar het ging goed, had nergens last van en kon lekker mijn eigen ritme lopen. Toen hoorde ik een stem achter me die zei: ā€œ30 km heren!ā€ En dat had ik toen nog niet eens verwacht, en dat gaf wel even een boost want het was nog maar 7km. Natuurlijk heb ik altijd een tijd in gedachte vantevoren en had me voorgenomen om heel blij te zijn als ik deze KvS in 4,5 uur zou uitlopen. Maar toen ik wist dat het nog maar 7km was had ik het idee dat ik wel onder die 4,5 uur aan het lopen was. Rond dat punt begon het zachtjes te regenen wat steeds harder ging, maar dat maakte het alleen maar nog leuker! Geen haast en gewoon lekker door trappelen, met al gauw het geluid van de finishin de verte. En toen was alles al aardig nat en slipperig geworden. De laatste 2km werden aangegeven en toen nog even kunnen opschakelen tot aan de finish. En kwam ik binnen met 4.00.11 op de klok! Wetende dat dat mijn brutto tijd was ging ik toch aan het rekenen hoelang het duurde bij de start. Sā€™avonds thuis gekomen stonden de uitslagen al snel op de MudSweatTrails website en was super happy met een netto tijd van 3.59.39!! Echt helemaal te gek, wat een super fijn weekend. Hieronder het filmpje wat ik heb gemaakt:

12 april 2015, NN Rotterdam Marathon 42K!

Alweer ruim 2 weken geleden liep ik de marathon van Rotterdam. Vorig jaar had ik me ook ingeschreven maar had door een “ongeval” met een skateboard een maand eerder mijn enkel gekneusd. Daardoor kon ik helaas niet starten. Dit jaar geen gekneusde enkels maar had na Trail by The Sea van eind februari(zie blog hieronder) toch een klein maandje nodig om mijn over belastte knie te laten herstellen. Wat erop neer kwam dat ik 2 weken voor Rotterdam weer eens een rondje over de weg ging doen om de boel te checken en dat ging goed. Daarna kwam het er niet meer van en ging het eigenlijk hetzelfde als vooraf aan TBTS, weinig tot geen voorbereiding dus voorzichtig en rustig aan. Ik ben hier helemaal niet tevreden over want ik neem toch risico dat ik iets kapot kan lopen. Maar ja als ik eenmaal sta ingeschreven en kan gewoon lopen dan gaan we ook starten. Dus op naar Rotterdam wat een nieuwe en eenmalige ervaring voor me was. Ik heb zeker genoten en was zeer onder de indruk van al die mensen en deelnemers, wat een organisatie. Maar ik kwam er al gauw achter waarom ik liever trailrun! De enorme drukte vind ik niks, en vanaf de start tot aan finish loop je dan ook non stop tussen elkaar door en is het best goed oppassen. Dat leidt wel goed af en zo ging het toch allemaal vrij vlot en lekker. Ik had express mijn gps niet mee genomen omdat ik hem gewoon wilde uitlopen zonder kleerscheuren. Dat is allemaal gelukt en ook dat gaf een heerlijk gevoel. Maar zoals ik al zei: IK BEN EEN TRAILRUNNER! Ik wilde deze marathon een keer meemaken, met al dat publiek en zoveel deelnemers, en ben blij dat ik het een keer heb meegemaakt. En met een tijd van 4 uur 5 min en 34 sec was ik toch dik tevreden. Natuurlijk had ik hem onder de 4 uur willen lopen en had me ook zelfs ingeschreven voor onder de 4 uur, maar vanwege de slechte voorbereiding had ik geen echte tijd voorgenomen. Dus nu zit dat erop en had het idee dat mijn volgende run eind mei zou zijn. MAAR dat blijkt dus aanstaande zondag 3 mei te zijn, DE KONING VAN SPANJE TRAIL te Gulpen. Eerder dan gedacht maar kijk er zeer naar uit. EN hij is een 6km langer dan vorig jaar, nu 37km. Ik heb er echt zin in en vind het weer erg spannend want zit nog steeds niet in mijn normale trainings ritme, dus we gaan er weer gewoon voor! Rotterdam heb ik niet gefilmd maar DKVS gaat zeker op YouTube belanden! Iedereen die meeloopt succes!! Tot zondag šŸ™‚

21 februari 2015, TRAIL BY THE SEA 42K!

Mijn eerste event van dit jaar en wat voor een! Wegens omstandigheden en overige zaken, zoals ons jaarlijks feestje in Oeteldonk had ik dit jaar nog geen meter gelopen. Maar ja, al wel vorig jaar dapper ingeschreven voor mijn 2de Trail by the Sea. Dus zeker getwijfeld of ik wel moest gaan zonder voorbereiding, maar zo eigenwijs als ik ben moest ik gewoon van mezelf. En had me dan ook niet anders ingesteld om te genieten en super slow te gaan lopen hopend er zonder kleerscheuren vanaf te brengen. Vlak voor de start hadden we een flinke plensbui en zag het er qua weer spannend uit, wat vanaf de start volledig in positieve zin omdraaide. De zon kwam door en heeft ons niet meer verlaten, wat een prachtig trailweertje hadden we! Het was ook een erg leuke start die in 2 richtingen vertrok voor de 42 en 21km ieder een eigen kant op. De tijdslimiet was 6 uur wat inhield dat een gemiddelde van 7+ km per uur voldoende was om hem binnen de limiet uit te lopen. En moest men binnen 4 uur het 27 km punt passeren, dus daar lag mijn focus. Voor dat punt had ik nog niet op mijn klokje gekeken en toen ik er eenmaal was zat er net 3 uur en 17min op. Dus had ik nog meer dan 2,5 uur om de laatste 15 km uit te lopen. Vanaf dat punt begon mijn rechterknie te protesteren, en ik voelde de overbelasting beetje bij beetje erger worden. Eigen schuld dikke bult. Daar waar het omhoog ging kon ik nog redelijk goed vooruit maar bij het afdalen werd het steeds pijnlijker. Over het strand kon ik lekker sjokken en af en toe een stukje wandelen wat mijn knie wat rust gaf. Ik ging lekker op mijn dooie gemak lopen want ik ging het qua tijd echt wel halen, en ook al werd mijn knie er niet beter op had ik er wel vertrouwen in. Ondertussen heb ik erg genoten van de zee, het strand en de leuke deelnemers die allemaal lekker door het zand, bossen en duinen aan het ploeteren waren. Al met al was het een perfecte dag en wederom fantastisch georganiseerd door http://www.sportpromotionzeeland.nl/ Na 5 uur en 23 min kwam ik zeer tevreden van de trap af voor de finish waar we een prachtige medaille kregen met een warm onthaal. Hieronder mijn filmpje, enjoy!:

20 december 2014, Longest Night Trail by Schneider Outdoor, 10 km.

Mijn eerste “night” trail zit erop en was erg leuk. Het was lekker nat met veel modder! Gelukkig viel het heel erg mee met de regen, wel wat wind maar het was heel goed te doen. Mijn nieuwe PETZL TIKKA RXP hoofdlampje deed het ook fantastisch, wat een licht!! Een maandje geleden direct na inschrijven even gezellig bij Schneider langs gegaan en direct een goede hoofdlamp aangeschaft. In deze donkere dagen is die perfect om savonds nog even wat km’s te maken. Hoewel ik hem voor de LNT wilde uitproberen was het tijdens de trail de eerste keer. Ik heb na de 7heuvelenloop helemaal niet meer gelopen. Mijn voeten en nagels waren wel weer even aan wat rust toe en zo had ik me voorgenomen om vanaf de LNT de draad weer op te pakken. Het eerste op de agenda nu is de Trail By The Sea in februari, en dat is voortaan een officiele marathon geworden. Maar goed, de Vughtse Hei ken ik maar al te goed en ook al was het super donker kon ik toch wel zien waar ik telkens was. Het lopen met het lampje ging erg goed, wel merkte ik dat je toch heel anders gaat lopen, alsof je bij elke stap verwacht te gaan struikelen ofzo. Zodra ik dat losliet ging ik weer harder maar had dan toch te weinig vertrouwen waar ik mijn voeten neer zette. Maar het was heerlijk lopen met die frisse lucht en wind. Ik liep helemaal achteraan bij de start maar ben al gauw wat naar voren gaan lopen toen er al snel een “opstopping” ontstond bij de eerste grote plassen. Er waren toch een hoop lopers die dachten dat ze deze 10km met droge voeten gingen uitlopen, niet dus. Dus gelijk dwars door die plassen heen en gas erop. De sfeer was goed en leuk, voor mezelf en de meeste een nieuwe ervaring. Zeker voor herhaling vatbaar, en graag met meer km’s. Voor ik er erg in had zag ik al fakkels en was de finish in zicht. Ik had mijn GPS niet bij me en had niet echt een goed idee hoelang of hoever ik al was, maar toen zat het er al op. Erg leuk georganiseerd door Schneider Outdoor en ik hoop op een volgende editie in 2015, dan ben ik er zeker weer bij!

16 november 2014, Zevenheuvelenloop Nijmegen 15km.

Dit was mijn eerste Zevenheuvelenloop en ik vond het een leuke ervaring. Wat een organisatie zeg met zoveel mensen, echt knap hoe alles zo soepel liep. Ik was met de trein vanuit Den Bosch gegaan en aangekomen in Nijmegen was het een korte wandeling naar de start/finish. Wel even allemaal heel wat anders tegenover die intieme trailruns met een paar honderd, of nog minder deelnemers. Ik geloof dat er +-26.000 deelnemers waren, plus aanhang en publiek! De grote stroom hardlopers liepen allemaal richting hun startvak of omkleedruimtes en alles was goed aangegeven. We hadden lekker wat regen en frisse lucht en na een kleine 10 minuten in het startvak kwam er wat beweging in richting de echte start. Er waren ook vele leuke muziekjes aan de route en heb ze geprobeerd allemaal op de video te zetten. Vanaf de start kon ik lekker mijn tempo lopen en tegelijk filmen met mijn GoPro, heb er volgens mij aardig wat deelnemers op kunnen krijgen. Ik heb deze video niet met muziek bewerkt omdat dat er voldoende was tijdens de loop, en ik vond het wel leuk om het geklets en gepuf van alle mensen erop te laten. Wie weet zie je jezelf!! Enjoy..

2 november 2014, Devil’s Trail Het Amsterdamse Bos 28.8km!

Zo 3 weekenden op rij Devil’s Trails zit erop, en het waren 3 hele leuke trails. En elke trail in heerlijk weer mogen lopen, wat een geluk! Achteraf jammer dat ik de Utrechtse Heuvelrug heb moeten missen, ik had me niet ingeschreven omdat ik niet zeker wist of ik dan al terug zou zijn uit Spanje. Maar ik klaag niet, want de 3 trails die ik wel heb kunnen lopen waren te gek en hebben me het ‘I beat the Devil’ shirt opgeleverd. Was nog een beetje spannend want afgelopen donderdag kreeg ik in een keer de verkoudheid te pakken en liep ik goed te snotteren en te snuiten met snachts wat verhoging. Vrijdag de hele dag thuis gebleven en was toen nog zeker niet beter maar voelde wel dat het niet erger zou worden. Dus zaterdag gewoon op pad gegaan richting Amstelveen en dat was een makkelijk tochtje. Wederom super relaxed vlakbij start/finish parkeren in een mooie omgeving. Ik was nog nooit in het Amsterdamse Bos geweest en ben blij het nu gezien en getrailed te hebben dankzij Devil’s Trails!! Ik ging heel rustig van start want wilde de kat uit de boom kijken hoe ik me zou gaan voelen, ik liep nog lekker te snotteren enzo. Maar voor ik er erg in had begonnen we al aan ronde 2 en daarna was het deja vu trailen. De trail was niet bijzonder zwaar en/of technisch maar dat maakte het Amsterdamse Bos er niet lelijker op. Met zulk mooi weer en veel zon, zag het er alleen nog maar mooier uit. De tweede ronde kwam dus al best snel en voelde dat het wel goed zat wetende dat over 7 km de eerste drinkpost er al weer zou zijn. En daarna nog eens 7 km dus kon het gas er nog een beetje op. Aan de finish gelijk een lekker stuk chocolade erin en wederom een alcoholvrij biertje, een heerlijke traildag. Op http://devilstrail.nl/mystery-trail/ staat misschien dat we er nog eentje bij gaan krijgen. Ik hoop dat dat gaat lukken want lijkt me een unieke trail te worden, we wachten af! Hier mijn video van gisteren, enjoy!

27 oktober 2014, Devilā€™s Trail Rijk van Nijmegen 36,66km!

Gisteren een heerlijke dag gehad! Ik was dit keer mooi op tijd dus kon lekker op mijn gemak een beetje rondlopen, omkleden in de tent en beetje warmlopen. Het was net zoals in Drunen ideaal geregeld met het parkeren! De hele set up zag er leuk en gezellig uit met een prachtige omgeving. En de zelfgemaakte cupcakes tbv de studiereis naar Zuid Afrika waren ook nog een goeie extra snack vooraf! En wat hadden de weergoden het WEER goed met ons voor. Aan de start stonden 84 dappere trailers die spectaculair van start gingen met rookeffecten en al!!! Het hele parcours was echt fantastisch met hier en daar lekkere modderpoelen en plassen, klimmen en dalen. Het lopersveld verspreidde zich al erg snel en het was al gauw dat ik bijna niemand meer voor of achter me zag. Ergens halverwege liep ik samen met iemand anders in hetzelfde tempo en dat was erg gezellig. Ik had wederom niet op mij gps gekeken maar wist wel waar de fourage posten zich bevonden. Na post 3 (22km punt +-) zag het er allemaal prima uit voor mijn doen, ik voelde me goed en had het echt naar mijn zin. De stukjes klimmen gingen me goed af en kon in ritme blijven lopen. Het werd steeds verleidelijker om op mijn gps te kijken want het was nog maar 14 kilometer hooguit na post 3. Maar hield toch vol niet te kijken. Op een gegeven moment dacht ik dat het nog wel 10km zou zijn, en aangezien ik lekker in mijn ritme zat kon ik nog een beetje aanzetten. Toen ik plotseling al bij post 4 aankwam!!! En die zeiden dat het nog maar 3 kilometer te gaan was. Dat was zo super relaxed want ik had mijn energie zoveel mogelijk proberen te sparen om niet aan het eind helemaal stuk te hoeven gaan. Dus die laatste 3 kilometer heb ik met een nog bredere big smile gelopen en al gauw was de finish in zicht en zat ik met een heerlijk alcoholvrij biertje na te genieten. Het was echt een topdag, ik maakte me een beetje zorgen vooraf over mijn pootjes met blauwe nagels en helende blaren van Drunen. Maar had er tijdens het lopen geen echte last van, nu weer een weekje rusten en dan naar het Amsterdamse Bos waar ik na afloop mijn ā€œI BEAT THE DEVILā€ shirt mag afhalen!! Hieronder mijn video, met speciale dank aan mijn grote vriend Gspace die ff snel een ā€œdevils trailā€ track heeft opgenomen! Deze kun je zomaar gratis downloaden: https://soundcloud.com/gspaceindahouse/devils-trail  En ben je opzoek naar een professionele ontwerper voor je website, huisstijl of project, die ook deze site voor mij heeft gemaakt. Waar binnekort weer wat nieuwe dingen mee gaan gebeuren, dus kom af en toe kijken! Check dan: http://www.ghdesigns.com/

20 oktober 2014. Devil’s Trail DAK Drunense duinen, de Helse 33.3km!

Gisteren heerlijk genoten van een prachtige dag en een hele leuke trail. Het was zeer aangenaam om weer op nederlandse bodem te trailen. De harde stenen en rotsen van de Picos de Europa hebben weer plaats gemaakt voor de heerlijke zachte zand en modder paden hier in onze eigen bossen en duinen. Sinds de marathon Xtremelagos had ik maar 1x een rondje van 12.5km over de weg gelopen een weekje geleden, Dus gisteren was het weer lekker aan de bak en dat ging lekker. Met nog twee weekeinde op komst met Devil’s Trails probeerde ik zo rustig mogelijk van start te gaan. Ik was maar net op tijd voor de start en had geen kans meer mezelf een beetje op te warmen en los te lopen. Dus koud van start, maar dat was geen probleem want we hadden een heerlijk zonnetje. Alles ging lekker en zag pas voor het eerst hoeveel we er al op hadden zitten bij de tweede drinkpost. Voor mijn gevoel liep ik zo rond de 10km p/u en dat bleek na de finish ook zo te zijn. En daar ben ik heel blij mee, ik probeer me nu meer te focussen op mijn eigen ritme en flow dan aan tijd te denken. Dat gaat hier wel een stuk makkelijker omdat het veel vlakker is dan in de bergen. Ik kijk al erg uit naar het Rijk van Nijmegen, het gebied van Berg en Dal ken ik al aardig goed. Daarna is Amsterdam aan de beurt en heb nog geen idee wat me daar te wachten staat. Er even van uitgaand dat ik dat allemaal ga halen. Nu zit ik met lek gestoken blaren en weer losse (grote)teennagels, getsie!!! Die krijgen maar niet genoeg de tijd om rustig te helen en blijven telkens weer loskomen. Gelukkig heb ik er verder geen last van, maar mooier worden ze er niet op, ach ja. Hieronder een korte video van gisteren, ik had vergeten mijn accu op te laden dus heb erg zuinig gefilmd omdat ik wel zeker start EN finish erop wilde hebben.

9 oktober 2014. Marathon Xtreme lagos de Covadonga 2014!!

Eindelijk mijn filmpje af en op youtube gezet. Het was wederom een zware tocht, met halverwege maagklachten die ik nooit zo heb meegemaakt. Dat was beetje jammer maar al met al heerlijk genoten en lekker diep gegaan. Ik had echt gehoopt hem onder de 7 uur te lopen dit keer (vorig jaar 7.36) en dat zag er ook wel naar uit vanaf de start. Ik liep echt heel lekker mijn eigen tempo en met de ervaring van vorig jaar wist ik wat me te wachten stond. De eerste 4 uur geen centje pijn en ook niet een keer op mijn gps gekeken, gewoon lekker lopen. Toen heb ik bij een drink/eet post wat verschillende dingetjes naar binnen gewerkt waaronder een kleine sandwich ham/kaas. En ik denk dat die me niet lekker viel, want kort daarna kreeg ik krampen en moest telkens bijna overgeven. Echt heel vervelend want moest best vaak stoppen daardoor, een tijdje later bij een volgende post heb ik een paar bekertjes cola gedronken en dat hielp echt heel goed. Ik voelde me nog steeds niet echt lekker maar mijn maag kwam tot rust en ook moest ik veel boeren van de cola end at voelde goed. Anyway, toch gewoon uitgelopen en weer heerlijk genoten van de tocht en de finish!! Dit keer was ik binnen in 8uur en 17minuten. Volgend jaar geen ham/kaas meer en dan onder die 7!!!!

Enjoy the video:

26 september 2014. Transvaldeonica 2014!!

Het heeft weer even geduurd en dit verslagje is dan ook veel later dan de bedoeling was. Een keer was ik op pad gegaan met de laptop om ook het filmpje te uploaden maar dat ging meer dan 6 uur duren dus heb dat toen even uitgesteld. En daarna ben ik niet meer de bergen uitgeweest waar ik geen internet heb, en/of normaal telefoonbereik. Maar goed beter laat dan nooit. En nu zit ik ineens helemaal in het zuiden van spanje en heb op mijn gemak internet, dus probeer de boel even bij te werken. Onderaan weer een linkje naar de video van Transvaldeonica.

De week voor 30 augustus was de weersverwachting niet erg goed. Op de ochtend zelf zat de lucht potdicht met een laag hangende mist maar gelukkig was het wel droog. Ik had de nacht in de landrover doorgebracht in Santa Marina en ben vanaf daar naar de start in Posada de Valdeon gewandeld. Het bleef wat bewolkt maar het weer voelde wel goed aan. Bij de start waren de deelnemers zich wat aan het warm lopen en hing er weer een gezellige sfeer. Dit jaar was de route met 3 km verlengdt naar 28km totaal met 4200 hoogtemeters, en ook het deelnemersveld was van 150 uitgebreidt naar 250. De eerste 3 kilometer van het parcours waren nieuw en deze gaven de gelegenheid dat het deelnemersveld zich wat uitbreidde zodat er meer ruimte zou ontstaan. Ik was goed voorbereid en had de klim naar Collado Jermoso al een aantal keren vantevoren gelopen. Dat scheelde veel omdat ik de route nu beter kende en tijdens het trainen maakte ik ook steeds betere tijden. Hierdoor had ik ook wat meer zelfvertrouwen gekregen en had er superveel zin in. De start ging lekker en het h ele veld kon vlot aan de slag. De extra 3 kilometer werkte goed en we konden overal goed doorlopen. Tegelijkertijd begon de lucht zich al wat te openen en zag het ernaar uit dat het weer mee zou zitten. Richting Collado Jermoso kreeg ik het echter al vroeg best zwaar en vroeg me een beetje af waarom. Tijdens het trainen was alles goed en steeds vlotter gegaan en nu leek ik steeds trager te worden, en dat begon in mijn hoofd te spoken. Ik kwam ook een stuk later boven dan ik had verwacht, maar ging uiteraard gewoon door. Nu was er vollop zon tegen een strak blauwe lucht en werd het ook steeds warmer. Ik moest mijn tempo wat vertragen waar ik zeker van baalde, maar verder ging het eigenlijk prima. Na ongeveer 4 uur kwam ik aan in Santa Marina waar vandaan de laatste 5 kilometer door het bos gaat over redelijk lange stukken die nog geklommen moesten worden. Vorig jaar trok dat stuk me ook helemaal leeg en ook nu was het weer erg zwaar. Ik had me ingesteld om dit jaar binnen 4,5 uur te lopen en zeker onder de 5 uur, maar moest mijn genoegen nemen met 5 uur en 5 min. Waar ik achteraf erg blij mee ben want het ging allemaal niet zo heel soepel. Volgend jaar weer een nieuwe kans! Al met al was het een prachtige dag met een fantastisch uitdagend parcours. Ik hoop echt in de toekomst dat er minstens 1 andere nederlandse trailrunner mee gaat doen. Voel je je aangesproken en lijkt je dit wat mail me dan…

enjoy the video..

25 augustus 2014.

TRANSVALDEONICA 2014 here we come!!!

22 augustus 2014.

Daar ben ik eindelijk weer! En wederom welkom op mijn website en blog. Ondertussen ben ik alweer 5 weken in de Picos de Europa en heb me goed voorbereid op aankomende 30 augustus. Dan is de tweede editie van TRANSVALDEONICA die ik vorig jaar ook heb gelopen. Dit jaar is de route verlengdt met 3 km naar 28km totaal met 4200 meters in hoogteverschillen. Voor meer info kijk hier: http://transvaldeonica.com/reglamento/

Ik ben ook al lekker in de weer geweest met de GoPro en ben op dit moment een impressie video aan het maken. Ik hoop deze zsm te kunnen uploaden. Ook zal ik tijdens de trail opnames maken en hiervan een video maken en uploaden. Uiteraard met een verslagje hier. Dus tot over een weekje! selfie>>>>

DCIM100GOPRO

14 juni 2014.

Deze was even blijven liggen: Afgelopen maart was ik even in Oostenrijk en heb daar de chest mount voor de Gopro uitgeprobeerd. Een erg mooi trail gebied en zodoende ook daar ff een filmpje van gemaakt, enjoy!!

4 juni 2014. Halve van Renesse!!

Afgelopen zondag stond de halve van Renesse voor de 4de keer op het programma. Ik was zaterdag na de Stuwwal trail naar huis gereden om te douchen en wat spullen te pakken en toen door naar Renesse waar we een B&B hadden geboekt. Dat was wel super relaxed!! Zondagochtend op ons gemakje door Renesse gewandeld, terrasje gepikt, over het strand gelopen om vervolgens rond 12.30 het hardloopkostuum weer aan te trekken. Ik had niet echt last van de Stuwwal trail overgehouden, maar voelde de kuitjes wel lekker strak staan. Ik ging lekker relaxed van start en alles verliep eigenlijk wel erg soepel. De eerste 10km zaten er al gauw op en ik voelde me prima en liep lekker licht. Ik hield me niet bezig met mijn tijd of tempo maar puur op mijn gevoel. Ik keek voor het eerst op mijn klokje en toen gaf die aan dat er al 16km opzaten, ik voelde me zo goed dat ik voor de laatste 5 km nog een tandje heb bijgeschakeld en zo kwam ik binnen op 1.53! Vorig jaar een 1.39 maar toen had ik de dag ervoor geen trailrun opzitten. Al met al een heerlijk weekend met een leuke combi die me goed is afgegaan, beide runs onder de 2 uur vind ik helemaal ok!! EN ook zondag had ik mijn Gopro bij me en zodoende ook daar een filmpje van gemaakt:

3 juni 2014. Stuwwal Trail!!

Wat een heerlijk weekend heb ik gehad zeg, afgelopen zaterdag stond eerst de Stuwwal Trail op de agenda met op de zondag erna de Halve van Renesse. Ik was mooi op tijd naar Oosterbeek gereden en ook al was er een kleine verkeersomleiding reed ik er netjes in een keer naar toe zonder “DomDom”. De parkeerplaats was goed aangegeven en al gauw had ik mijn startnummer. We gingen in 3 blokken van start met tussenpozen van 2 min, zo konden de snelle deelnemers eerst van start en daarna de mindere snelle. Ik had mezelf in het tweede blok opgesteld om tussen de 1.45 en 2.00 uur te finishen. Dat is me prima gelukt met een 1.56! Het was een erg leuke trail en goed georganiseerd en verzorgd door Stichting Stuwwalloop en MudSweatTrails. We hadden ook heerlijk weer en de omgeving van Oosterbeek is supermooi. EN weer een heerlijke Erdinger alcoholvrij bij de finish!! Ik had mijn Gopro camera los in de hand meegenomen en heb daar weer een filmpje van gemaakt die ik zojuist op youtube heb gezet:

26 mei 2014.

Jaja, en wederom een update van mijn blog, helemaal van deze tijd zodat iedereen( die dit leest, lol) weet wat en hoe ik allemaal doe en loop. Anway, weer zoveel maanden verder en dus hoog tijd mijn blogje beetje bij te werken. Mocht het je opgevallen zijn heb ik ook een start gemaakt met deze site te voorzien van verschillende vertalingen, NED, ENG, en SPAANS. Maar ook daar moet nog een hoop aan gebeuren, ach ja ik heb er geen haast mee daar wordt je alleen maar moe van. Ik word liever moe van hardlopen…goed. Italie was leuk maar heb niet zoveel kunnen lopen dan ik had gewild, ik was daar immers om te werken. Maar heb toch wel kunnen genieten van de keren dat ik heb gelopen. Ook nog even in Oostenrijk geweest en daar ook een mini trailtje kunnen doen, deze heb ik gefilmd met de GoPro en die zal ik spoedig hier posten. Even naar het heden: gisteren voor de 4de keer de vestingloop in hometown Den Bosch gelopen en het was wederom mooi weer, en soms zelfs heet onderweg. Het was erg druk en de hele kudde was goed fanatiek vanaf de start. Omdat ik aankomend weekend 2 evenementen op mijn agenda heb staan was ik niet van plan al te hard te gaan pushen op die 15km. En had me voorgenomen het in 1 uur 15 min te doen, maw 12km p/u gemiddeld. En dat ging prima want mijn nettotijd was 1 uur 15 min en 2 sec. Aankomende zaterdag staat de Stuwwatrail http://www.mudsweattrails.nl/stuwwaltrail_oosterbeek op de agenda en de zondag erna de halve van Renesse  http://www.sportpromotionzeeland.nl/index.php/nl/halve-van-renesse2/hardlopen die ik voor de 4de keer ga doen, dus een leuke uitdaging om twee dagen achter elkaar te lopen.

1 maart 2014.

Ik vertrek zo richting Italie, heb super zin om daar te gaan trailen EN filmpjes maken!!! Hier snel meer….

23 februari 2014. Trail by the Sea!

ZWAAR maar oh zo mooi! Voor mij was dit tot nu toe de zwaarste trail wat voornamelijk kwam uit te weinig voorbereiding gecombineerd met al dat heerlijke zachte zand. Want jeetje wat trokken die zandpaden mijn benen leeg zeg! Op het moment zelf was het wel worstelen maar het nagenieten wordt nog steeds elke dag sterker. Ook had ik me qua kleding voorbereid op een wat koudere dag en dat pakte dus uit in een kletsnatte zweetoutfit. Maar goed, wat een ervaring. Een hele leuke start op het strand waarbij het hele startveld uit elkaar spatte na de starthoorn. Zoals de organisatie had geadviseerd ging ik rustig van start en dat ging ook goed. Ik werd links en rechts ingehaald terwijl ik rustig 11.5 p/u bleef lopen en vond dat wel prima. Een echt doel voor mijn finishtijd had ik niet maar speculeren doe ik toch altijd, dus had ik al wel een beetje gedroomd om deze trail in 4 uur te doen. De marathon van Kasterlee liep ik in 3.55u, en de trail in Lommel 35k deed ik in 3.30u dus had ik goede hoop. Maar ik wist wel dat dit andere koek zou zijn: Zeeuwse KOEK!!! En dat heb ik geweten. De eerste 17km gingen me gewoon goed af geen centje pijn en liep toen nog boven de 10 p/u gemiddeld dus de droom hield nog stand, voor even. Want het afwisselende parcours met dat heerlijk zachte zand, de korte maar steile klim hellingen begonnen al gauw als kauwgom aan mijn benen te trekken. En zo rond de 23.5km wist ik dat de 4uurs droom ook echt een droom was. De hele omgeving maakte alles goed met zoveel schoonheid en variatie om doorheen te trailen. En ik kon mijn klokje ook makkelijk met rust laten, gewoon lekker uitlopen en alles komt goed. En dat kwam het ook zeker. Ik nam het klimmen wat meer op mijn gemak en legde de focus naar het 30k punt, want vanaf de 30 is het aftellen en dat geeft me dan weer een boost. Ergens in de bossen liep ik achter een klein groepje aan die plots stopte en na enkele seconde ronddraaien wist niemand meer waar de route was. Dus dan maar weer terug en na een paar honderd meter vonden we het juiste pad weer. Hmm, een klein half kilometertje extra was natuurlijk niet zo erg, werd het toch nog bijna een marathon! En dat werd steeds meer de vraag onderweg: Hoever is het nu eigenlijk? Ik kwam aan bij de drinkpost op het 35k punt, maar toen gaf mijn klokkie al 36.4km aan! De vriendelijke heren van de drinkpost zeiden dat het nog 5 kilometer zou zijn, zowieso nog een dikke 4 km! Dat de Zeeuwen het niet zo nauw nemen op een kilometer was wel plezierig duidelijk. Maar zo tegen het eind wil ik het dan toch graag weten, terwijl er niets anders te doen is dan doorlopen want het is nog maar een stukkie. En voor ik er erg in had kwam ik voor de laatste keer de duinen uit en liep op de verharding richting finish. Ik had al even niet meer gekeken en nagedacht over wat mijn tijd zou zijn en met grote voldoening kwam ik binnen in 4 uur 59min 16 seconde. Onder de 5 uur!! Een hele goede Zeeuwse les geleerd, en volgend jaar gaan we deze ten goede toepassen. Samengevat was het wat je van iedereen om je heen hoorde een fantastische trail, prachtige natuur, goede organisatie, vollop eten en drinken onderweg en een gezellige sfeer. Een heel klein minpuntje vond ik het zaklampje, ik had zoā€™n mooie zeeuwse medaille verwacht net zoals bij de eerste 3 edities van de Halve van Renesse. Die dit jaar ook weer op de agenda staat! Zoā€™n lampje is een leuk ding maar beland uiteindelijk in het dashboard of in de la en verdwijnt. Voor deze mooie zware trail hadden ze wat mij betreft toch een medaille mogen geven. Alle deelnemers gefeliciteerd met een hele mooie prestatie en tot de Halve van Renesse 2014, daarna uiteraard weer Trail by the Sea 2015!! En dat ze er maar ā€˜MarathonTrail by the Seaā€™ van maken.

Ik had de dag ervoor een Gopro Hero3+ gekocht en zonder te oefenen zondag aangezet en onderweg gaan filmen. Het resultaat staat op mijn youtube, kijk maar hieronder:

5 februari 2014.

Zo het werdt wel weer eens tijd hier iets te schrijven. Na de Trail Expierence in Lommel heb ik weinig gedaan met trailen, ik had drie losse teennagels die echt even de tijd nodig hadden om weer rustig te reincarneren. En daar waren de feestdagen ook nog eens en zo was het al snel 2014. Maar de rust heeft goed gedaan en de nageltjes zijn weer redelijk hersteld, niet mooi maar wel hard, lol. De afgelopen weken weer rustig aan wat rondjes s’avonds laat gelopen om de boel een beetje los te houden. En ook alweer heerlijk de bossen van “de Maashorst” door getraild maar moet in de gaten houden dat ik niet teveel loop. Ik merk dan goed dat ik na een rustperiode weer goed heb bijgetankt en al gauw weer in mijn ritme kom waarin ik lekker kan doorstampen. Maar de dagen erna voel ik dat toch wel hier en daar, beetje achilles, beetje knie. Maar we klagen niet want alles is verder prima in orde. Nu even de komende weken alles soepel houden en lekker voorbereiden op Trail by the Sea want die staat al voor de deur. Ben erg benieuwd hoe het weer zal zijn, vorig jaar hadden ze sneeuw!! Daarna ga ik naar Italie om 2 maanden te werken en ga proberen dat te combineren met minimaal 1 trail event, dan heb ik Italie ook een keer ‘gedaan’. Uiteraard zal ik verslag doen van Trail by the Sea. Mochten er nog deelnemers zijn vanuit regio Den Bosch die samen willen rijden en kosten willen delen dan sta ik daar open voor. Als ik zelf rijd kan ik 1 persoon meenemen, maar ik rijd net zo graag met anderen mee en lap dan bij voor de brandstof. In ieder geval iedereen succes met lopen, en de tip is: blijven lopen!!!

30 november 2013.

Zo net terug van The Total Trail Experience http://www.trail-running.nl/special-trailrunning-events/total-trail-experience-lommel in Lommel, wat een mooie dag was het! Ik was op tijd van huis vertrokken om op mijn gemak naar Lommel te rijden en nog even de expo te bezoeken. Totdat bij Eindhoven de A67 wegens werkzaamheden was afgesloten en ik werd omgeleid via Tilburg. Nou dat was een aardige omweg en ik wist niet beter dan Eersel aan te houden. Ik maakte me nog helemaal geen zorgen want ik had een uur speling in mijn reisplan. Anyway, het duurde best lang voordat ik het idee had dat ik weer op de goede weg/richting zat en de tijd begon weg te tikken. Maar eindelijk kwam ik weer aan bij de A67 en ging die automatisch op richting Antwerpen…..maar dat was al voorbij afslag Eersel dus reed ik voor nop richting Antwerpen…tegen die tijd was het al bijna elf uur en wist ik dat ik de start niet meer ging halen, dus balen. Uiteindelijk weer terug gereden en kwam ik ergens 11.20 bij de ā€œlegeā€ start aan. Al gauw had ik Chris van Beem gevonden en die gaf aan dat ik nog best kon starten als ik het niet erg vond om alleen te lopen. De finish deadline stond op 16.00 dus ik had nog ruim 4,5 uur!! Daar werd ik weer blij van en ben toen om 11.48 in mijn eentje gestart. En dat had ook wel iets aparts, ook weer meegemaakt. Het weer was perfect en de hele route ging door mooi natuurgebied! Ik vond de paden leuk en afwisselend met modder en plassen. De routes waren redelijk goed aangegeven en ben 1 keertje een stukje verkeerd gelopen en moest toen terug om het bordje te zoeken. Vlak voor de eerste drink/eetpost op 17.5 km kwam ik een andere deelnemer tegen die de 55km aan het doen was. En bij de post nog een paar andere deelnemers, de organisatie daar keek even vreemd toen ze zagen dat ik met 35km stickers op mijn nummer liep. Ik voelde me goed en liep met veel plezier, ergens na 2 uur was de batterij van mijn gps leeg en die viel uit. En dat is niet zo heel erg maar ondertussen ben ik toch gewend om te weten waar ik loop, wat mijn gemiddelde tempo is etc. Dat viel ineens weg en ik had geen goed idee meer van hoe ver ik nog moest. Toen kwam ik nog een andere deelnemer tegen die ook de 35km liep en die was toen 3u38min onderweg, dus wist ik een beetje dat ik rond de 3 uur zat. Ik had me voorgenomen dat ik 3u15min op zich wel zou moeten kunnen halen. Maar ja ik wist het niet precies op dat moment, toch maar nog even aangezet met het idee dat het nog een 15min te gaan was. Dat bleek bij de finish 40min te zijn, lol. Bij de finish kreeg ik een medaille en dat vind ik altijd erg leuk als herrinering. Toen nog even de gps aangezet om te kijken hoelang ik erover had gedaan en dat kwam uit op 3uur en 29min. Al met al zeer tevreden over mijn tijd, het evenement, de organisatie, het weer en alle deelnemers ook al heb ik er niet veel van gezien door mijn vertraging. Wat mij betreft tot volgend jaar!!! šŸ™‚

29 november 2013.

Jeetje wat gaat de tijd in Nederland snel zeg!! Morgen een nieuwe trail in Lommel en ik moet nog even mijn verslagje doen van K42-Xtremelagos van afgelopen september. Dus bij deze, want het is zeker een aanrader voor wie een marathontrail in de bergen wil lopen.

Xtremelagos was helemaal te gek!! Ook al is het ondertussen ruim 2 maanden  geleden ik geniet er nog steeds vollop van. Alles was erg goed georganiseerd, het was de 7de editie. Vanaf 7.30 sā€™ochtends kon je in Cangas de Onis opstappen in luxe touringbussen.  Die brachten je naar de start vlakbij Covadonga, uiteindelijk finish je in Cangas de Onis dus erg handig als je daar hebt geparkeerd en bent opgestapt. Het was de hele dag mooi weer en tegelijk gelukkig niet te heet. Bij aanvang voor de start was het erg gezellig en hing er ook voldoende spanning. Om 9.00 ging de kudde van 343 trailrunners van start en de eerste kilometer was over een asfalt weg. Waarna we plots met zijn allen een single track de bossen in moesten en daar liep alles gelijk goed vast. Daarna was het helaas alleen maar omhoog wandelen in een hele lange trein van lopers. Na een uur ofzo kwamen we boven aan en ontstond er eindelijk wat ruimte zodat we wat tempo en ritme konden maken. In een super mooie omgeving door de bossen en bergen over smalle paadjes met veel gladde stenen. Het was wat modderig en dat maakte sommige stenen zo glad als ijs en dat was niet altijd even handig. Ondertussen kon ik lekker mijn ritme lopen en voelde ik me goed en had nog niet op mijn klok gekeken. Ik dacht gewoon lekker lopen en geen fouten maken en dan komen we er wel. Na voor mijn gevoel een uur of 2 keek ik voor het eerst op mijn klok en zag ik dat er maar 12,5km waren afgelegd in de eerste 2,5 uur!! Wow dat viel echt super tegen, ik was nog lekker fit en voelde me echt goed. Maar omdat ik gewend ben dat ik normaal(in het platte nederland) toch ergens tussen de 15 en 25km afleg viel dit erg tegen. Maar goed, met nog 30 km te gaan zat er uiteraard niets anders op dan gewoon lekker door te gaan. En gelukkig werd het terrein ook hier en daar ook een stuk sneller en dat gaf weer goed vertrouwen. Ik had me wel voorgenomen de klus binnen 8 uur te klaren. Er waren voldoende goede drink en eetposten en de spanjaarden zijn supergoed en fanatiek in het aanmoedigen. En was ik ook steeds meer lopers aan het inhalen, ik was zo goed als achteraan gestart om rustig te beginnen. Achteraf had ik wat meer naar voren moeten starten want uiteindelijk ben ik zelf maar een paar keer door anderen ingehaald. Dat had me zeker een hoop tijd in het allereerste stuk kunnen besparen, maar goed die informatie gebruik ik wel voor volgend jaar. Alles verliep superlekker en ik bleef ook vrij van blessures, op een kleine uitglijder na die verder goed afliep. Al met al was het geen snelle marathon maar toch kwam ik voor mijn gevoel al vrij vlot over de finish. Die was midden in Cangas de Onis en was zeer goed aangepakt, na de finish een aantal zwembaden waar je direct in kon afkoelen en ook stonden er verschillende vrijwillegers klaar met tuinslangen. Na wat bijgekomen te zijn en een alcholvrij biertje te hebben gedronken naar mijn verblijf in Llenin gegaan. Dezelfde avond was er ook nog voor alle deelnemers een groot lopend buffet geregeld in een nabij gelegen hotel/restaurant. Dat was echt super, zoveel eten als je maar wilde of kon en heel veel variatie. Bij het ophalen van je startnummer kreeg je een tas met allerlei kadootjes, zoals een t-shirt en goede sokken en nog wat ander klein spul. Echter kregen we geen medaille of andere herrinering bij de finish wat ik wel jammer vond. En helaas werden er ook geen finishfotos gemaakt, ik heb ergens vernomen dat deze wel genomen zouden worden maar dat dat door onbekende redenen niet is gebeurd. Maar goed dat zijn maar details. Het hele event is goed voorzien van alle hulpdiensten tot helicopters aan toe, de eet en drinkposten zijn uitgebreidt met voldoende variatie. De hele route is adembenemend mooi en uitdagend, ik kijk nu al uit naar volgend jaar dan ga ik voor onder de 7 uur!!! Heb je interesse om Xtremelagos ook te gaan lopen en heb je vragen dan mail me die gerust. Dit jaar was ik zover ik weet de enige Nederlander(met spaans bloed). Het lijkt me erg leuk om met een groepje Nederlandse deelnemers mee te doen. Ik zou dan alles behalve de heen en terug reis kunnen regelen, het is wel een flinke rit vanuit Nederland. Vliegen kan natuurlijk ook. Hoe dan ook ik sta aan de start in 2014…join me šŸ™‚

1 november 2013.

Zo we zijn weer terug in Nederland, na 3 maanden de spaanse bergen gaan we terug de hollandse klei in!! En nu ik me weer in de online-maatschappij bevind kan en zal ik weer wat vaker mijn blog/site gaan bijhouden. Want ondertussen is er alweer een maand overheen gegaan. Ik ga nog een verslagje/ervaring schrijven over de marathon Xtremelagos want het is zeker een aanrader, en ik was de enige nederlander zover ik weet. Om even te laten weten was het dus voor mij mijn tweede marathon en de eerste met dergelijke hoogteverschillen, maar vol trots mag ik jullie melden dat ik ongedeerd na 7 uur en 36 minuten over de streep kwam en halverwege het totale deelnemersveld ben geindigd!!! Afgelopen 12 october was er nog een race vanuit het dorpje Portilla de la Reina van een 22 km met wat minder hoogteverschil, ook die heb ik lekker kunnen lopen al merkte ik wel dat de beentjes Xtremelagos nog niet helemaal vergeten waren. Maar goed, meer info en wat fototjes volgen snel!! Nu gauw proberen in te schrijven voor Trail by Sea!! laterrr….

20 september 2013.

Ik vind net deze twee afbeeldingen voor morgen:

perfildropbox2013

itinerario

20 september 2013.

Zie hier het resultaat van een analoge levenstijl, maw zonder 24/7 internet. Transvaldeonica is alweer bijna 3 weken geleden en ookal was ik uiteraard van plan daar zo snel mogelijk hier verslag van te doen is me dit niet gelukt. Wat niets uitmaakt want wat voorbij is is voorbij, en wat komen gaat is de marathon morgenvroeg. Momenteel verblijf ik sinds woensdag in Llenin een klein dorpje in de buurt van Covadonga waar de start zal zijn. Afgelopen week heb ik niet meer getraind om alles lekker te laten rusten en mezelf goed vol te proppen zodat ik genoeg te verbranden heb. Maar eerst even terug naar 31 augustus, het was een supermooie ervaring. Het was de eerste editie van dit evenement en iedereen was erg enthusiast. Ik vertrok vanaf mijn verblijf met de mountainbike om 8:15 om lekker relaxed richting Posada de Valdeon te fietsen. Wel moest ik 400meter omhoog fietsen over singletracks over een kleine 10km. Waardoor ik al aardig opgewarmd aankwam rond 9:00. Ff mijn nummer en wat gadgets afgehaald en toen nog een ontbijtje weggewerkt en wat uitgerust voor de start. Iets meer dan 150 deelnemers gingen van start en ik begon zoals voorgenomen lekker rustig. Van Posada de Valdeon tot Cordinanes is het nagenoeg vlak over een redelijk gravelpad. Vanaf Cordinanes ging het rechtomhoog het ‘Canal de Asotin’ in, een mooie klim met aardig wat spannende stukjes waar je niet meer dan een halve meter hebt vanaf het randje. Met de hele trein van runners die allemaal omhoog willen en op die klim eigenlijk nergens kunnen inhalen werd het af en toe een kleine file. Sommige stukjes moest je echt even met handen en voeten jezelf omhoog trekken/klimmen waardoor er kleine opstoppingen ontstonden. Dat maakte voor mij niets uit ik had alle tijd en vond het wel prima. Zo ging het eerste anderhalfuur omhoog en dat ging me goed af, ik had Asotin al eerder beklommen dus wist wel waar ik heen ging. Wat toch een verschil is want het stuk boven Asotin richting Jermoso is eigenlijk alleen maar klauteren en op handen en voeten omhoog. En daar had ik het wel zwaar en moest de knop even om en verstand op nul, naar boven, naar boven. Velen hadden het op dat stuk erg zwaar, en het was ook uitkijken met vallende stenen en rotsen. Ondertussen werd het ook steeds warmer en dat hielp ook niet echt. Maar goed na 1 uur 50 min ongeveer was ik eindelijk boven op Jermoso waar de eerste drank en eetpost was, tevens zaten de eerste 10-11km er nu op!! Een paar minuten gedronken en gerust en toen weer verder want er kwam direct nog een klim achteraan die weliswaar minder steil was met stukken waarop ik toch wat kon “trimmen”. En dat scheelde een hele hoop! Ergens rond 2100m hoogte hadden we het hoogste punt bereikt en vandaar was het met wat kortere stukken steigen en dalen bergafwaarts. Nu ben ik geen snelle afdaler omdat ik simpelweg erg voorzichtig ben geen duiker te maken. Terwijl er links en rechts een aantal spaanse kamikaze runners naar beneden stormde alsof er nooit iets mis zou kunnen gaan hield ik me eigen tempo erin en daalde veilig af. Hoe lager we kwamen hoe steviger de ondergrond waarop ik toch wat sneller kon gaan. Met nog een kleine drinkpost tussenin was er nog een grote post in Santa Marina, het grote stijg en daalwerk zat erop, met nog een 5 km tot de finish! Deze ging net steil genoeg omhoog waardoor ik geen snelheid erin kon houden om te runnen. Dus werd het een paar kilometer lopen waarna het weer begon te dalen en dat was een genot. Tot de finish in Posada heuvelafwaarts en kwam ik vol tevredenheid en voldoening na 4 uur en 15 min binnen. Helemaal blij zonder blessures of kleerscheuren en dat vond ik het belangrijkste. Transvaldeonica heeft mijn zelfvertrouwen een goede boost gegeven voor de marathon van morgen. Waar ik heel veel zin in heb, en tegelijk ook erg zenuwachtig voor ben. In verhouding is Transvaldeonica zwaarder in het stijgen omdat er 4000m verschil binnen 25km moeten worden afgewerkt tegenover 6000m binnen 42km, maar goed het is morgen een grotere kluif. Hier een link waarop erg mooie fotos van Transvaldeonica staan: http://kataverno.com/2013/09/07/fotos-transvaldeonica-primera-edicion-en-picos-de-europa/ En het baasje zelf:

transvaldeonica-81

transvaldeonica-189

28 augustus 2013.

Over een paar dagen is het tijd voor de Transvaldeonica, ik heb er KEIVEEL zin in. Alles voelt goed en ik heb naar verwacht eigenlijk minder gelopen, maar dat komt omdat ik toch wel de impact van de bergen hier goed voelde en zo meer rust nodig had om blessures te voorkomen. Elke dag wandel ik zeker een 10km en die gaan ook omhoog en omlaag dus we zitten zeker niet stil. As zaterdag probeer ik te starten met het idee dat het 42km is ipv 25km, zodat ik hopelijk met voldoende zelfvertrouwen 21 september kan starten. Ik hoop dat ze zaterdag fotos maken en dan zal ik die zo spoedig mogelijk hier op de site zetten. Voor nu iedereen veel trailplezier en tot snel(wat is snel?) weer….

16 augustus 2013

En weer bijna een maand verder, tja dat is niet anders als je verblijft in de bergen zonder telefoon en/of internetbereik. Het lopen gaat goed, en over een paar weken is Transvaldeonica aan de beurt, de inschrijving is vol en gesloten. Zover ik te horen heb gekregen ben ik de enige international die deelneemt, das wel lachen!! Heb er echt heel veel zin in en het zal een goede test zijn voor 21 september. Ik heb dit jaar al veel meer trailrunners gezien dan de jaren ervoor, trailrunning is HOT ook in de Picos de Europa! Helaas heb ik geen “makkelijke” camera om onderweg leuke shots te maken, een GoPro staat op het verlanglijstje maar nog even sparen. Wel heb ik van de site van Transvaldeonica twee leuke plaatjes afgehaald zodat je een beter idee hebt van het event. Tevens moet ik melden dat mijn spaanse telefoonnummer momenteel geblokkeerd is omdat ik de pincode ben vergeten, dus om me te bereiken kun je me nog steeds het beste op mijn nederlandse +31 (0)6 53 72 58 89 nummer een smsje sturen. Bellen heeft zo goed als geen zin ivm geen bereik, smsjes kan ik wel ontvangen.

recorridotransvaldec3b3nica-e1373711292389

perfil_transvaldeonica

23 juli 2013.

En zo zijn we weer een maand verder!! En weer terug in Los Picos de Europa voor een nieuw seizoen met nieuwe avonturen. En zo stond deze http://www.xtremelagos.com/k42/indextreme2013.html al in de planning, daar is nu deze http://transvaldeonica.wordpress.com/perfil/ bijgekomen!! Heb je interesse om 31 augustus ook deel te nemen aan het eerste trail event van transvaldeonica maar kom je niet goed uit de voeten met de Spaanse taal, dan kun je me even mailen en kan ik je helpen met inschrijven. Picos Trails is zeer goed bevriend met de organisatie van transvaldeonica en zal ook bijdrage aan de voorbereidingen voor dit event. Momenteel zijn er nog voldoende plaatsen open, het maximum aantal deelnemers bedraagt 150. Momenteel nog enkel spanjaarden met 1 nederlander(dat ben ikke), dus wie joined Picos Trails voor dit event? Eventueel verblijf(herberg of camping) kan ik voor je regelen/reserveren zodat je enkel maar hiernaartoe hoeft te komen šŸ˜‰

Overige info volgt…

19 juni 2013.

Gisteren de Jeroen Boschloop 10km gelopen en wat was het benauwd en heet. Heb wel mijn pr op de 10km kunnen verbeteren en liep een netto tijd van 43.49 waarmee ik 21ste was van de 177 deelnemers. Was helemaal geen wedstrijd maar altijd leuk om te weten.

Ondertussen hebben we een echte Picos-Trails sticker!!! Yes! En als je die leuk vindt en je wilt er een paar hebben, stuur dan een mailtje naar info@picos-trails.com met je gegevens en dan stuur ik ze graag naar je op.

IMG_4936a

8 juni 2013.

Zo we zijn weer uitgerust. De Ricoh Vestingloop was erg druk dit jaar maar daardoor niet minder gezellig en leuk. Wel was het wat frisser met een stevige tegenwind. Doordat mijn enkel het goed had gehouden tijdens de Koning van Spanje had ik me toch voorgenomen om mijn tijd van vorig jaar ( 1:11:00) te verbeteren. Dus wat sneller van start dan gewend en meer gaan inhalen dan ik normaal doe. En dat ging goed. Dit jaar hadden ze helaas geen 10km tussentijdregistratie maar mijn eigen GPS gaf 45:10 aan en dat was een nieuwe PR op de 10km! De laatste 5km nog goed tempo kunnen houden en was binnen op een netto tijd van 1:08:05. Die week erna hard gewerkt en een beetje moe richting Renesse gegaan op zaterdag 1 juni. Het was mooi weer en had mezelf met lange broek en lange mouwen achteraf iets te warm aangekleed, tijdens het lopen kwam het zonnetje door. Vorig jaar liep ik de 21.1km in 1:39:36 en ook daar wilde ik wat vanaf snoepen, maar ik voelde ook wel dat ik de zondag ervoor hard had gelopen en de hele week hard had gewerkt. Dus dacht ik om het maar rustig aan te doen en gewoon lekker te lopen, maar ja toch wat sneller van start gegaan. Dat ging tot de 17km best goed, maar zakte toen toch terug in snelheid en voelde dat ik eigenlijk een beetje dom was geweest. Niet meer op de klok gekeken en gewoon uitgelopen kwam ik grappig genoeg binnen op 1:39:26!! Toch 10 seconde sneller dan vorig jaar. Wederom had de organisatie een mooie medaille laten maken. Ookal is het een stuk rijden, ik blijf het een hele leuke halve marathon vinden die afwisselend en uitdagend is met de stukken strand erin. Zeker een aanrader!

IMG_4847a

25 mei 2013.

Morgen staat de Ricoh Vestingloop in hometown ‘s-Hertogenbosch op het programma. Hopelijk houden we het droog, vandaag is het mooi weer terwijl de voorspellingen minder waren. En net nog even bij de Mitra geweest om het trailrunsap(Erdinger Alkoholfrei), wat je bij de finish van de Koning van Spanje kreeg, in te kopen. Setje in de koelkast en een klein voorraadje in de kelder. Iedereen die morgen meeloopt succes, en veel plezier!! Dit jaar een nieuw deelnemersrecord van 5000!!!

IMG_4787a  IMG_4791a

16 mei 2013.

Zojuist ingeschreven voor de 3de editie van de Halve Van Renesse op 1 juni 2013, de eerste twee waren zo leuk en gezellig dat het nu vaste traditie lijkt te worden om weer te gaan! http://www.sportpromotionzeeland.nl/index.php/nl/halve-van-renesse2/hardlopen/programma-hvr-2013-hardlopen

13 mei 2013.

WOW WOW, het was helemaal te gek. Ben nog steeds in een super rush over hoe goed het ging. Mijn enkel voelde ik wel een beetje prikken maar het bleef constant. Heb vanaf de start een rustig tempo kunnen aanhouden en heb geen een keer op mijn klok gekeken, gewoon blijven lopen! Ik stond er echt van te kijken toen ze vanaf de kant riepen: Je bent er BIJNA!! En ineens was ik er, de finishklok gaf een half uurtje teveel aan en dat was even verwarrend. Maar ik was binnen in 3 uur 23 minuten en ben daar echt blij mee ookal ging ik niet voor een tijd. Volgend jaar knallen voor onder de 3 uur ervanuitgaand dat ik dan helemaal blessurevrij ben. Het was een super mooie route met een fantastische sfeer, erg goed georganiseerd en alleen maar leuke en blije deelnemers. We kregen regenbuien met hagel en dan weer ineens zon, in de dalen kon het ineens warm zijn en dan wat hogerop werd het weer kouder, veel afwisselingen en met velen leuke klimmen erin. Ik kijk nu alweer uit naar volgend jaar.

11 mei 2013.

Mijn enkel is zo goed als hersteld maar met lopen voel ik hem nog wel. Heb weinig kunnen trainen maar ga morgen wel naar Gulpen om de geplande http://www.mudsweattrails.nl/koningvanspanje te lopen. Ik hoop dat mijn enkel het goed houdt en dat ik hem uit kan lopen. Ben ook benieuwd naar wat het weer gaat doen, vorig jaar was het een modderpoel. We zullen zien! šŸ™‚

12 april 2013.

Helaas! Er is mij ernstig afgeraden om as zondag een poging te doen om met mijn herstellende enkel. De kans dat ik daarna maanden moet herstellen is het niet waard aangezien ik al ingeschreven sta voor andere evenementen in mei. Dus ga ik zondag wel aan de start en starten maar stap er direct uit, misschien word ik dan de snelste uitvaller ooit! Echt super balen maar neem het serieus en ga geen risico nemen. Dus helaas geen leuk vervolg verhaal … šŸ™  Maandag afspraak maken met fysio en die gaat me behandelen zodat ik 12 mei de Koning Salomon Run wel kan starten en normaal kan uitlopen.

7 April 2013. Ingeschreven voor http://www.xtremelagos.com/ dat wordt een zware test, heb er nu al zin in! Aanstaande zondag staat de Marathon van Rotterdam op het programma en dat wordt ook een zware test. Twee en een halve week geleden ben ik best zwaar door mijn enkel gegaan en die is nu redelijk hersteld. Maar heb dus niet meer kunnen hardlopen/voorbereiden. Deze week ga ik wat proberen te joggen om te zien of ik er last van heb. Ik ga zowieso starten en hoop dat ik geen last ervan krijg en dat ik dan moet uitstappen. Als ik geen last krijg dan moet ik hem uitlopen al is het op handen en voeten. Maar onder de 4 uur is geen doel meer, uitlopen meer niet en duimen dat mijn enkel het toelaat.

11 maart 2013

De tijd vliegt zeker na je 40ste!! Dat ben ik afgelopen vrijdag geworden, voel er niet veel van. Ondertussen lekker door aan het lopen en met het fietsen gaat het ook goed al heb ik tot nu toe weinig gefietst, nog ff iets beter weer. Krijg het zo enorm koud op de fiets dat ik wel ga lopen.

Pas ontdekt dat de marathon van Rotterdam op 14 april is, ik nam altijd aan dat deze in de zomer plaatsvond en dan zit ik in de Picos. Dus gelijk ingeschreven wat nog wel kon, dus over een aantal weken de Coolsingel op!! Heb er zin in en ben erg benieuwd hoe het gaat. Loop momenteel erg relaxed en heb na de carnaval een paar weken niet gelopen. Een griepje gooide ook wat roet in het lopen, maar nu weer lekker bezig. Afgelopen week een keertje 12,5 km trail, 18 km op de weg, en 10 km “sprint”.

Deze wil ik ook heel graag gaan doen, als het met tijd en centjes meezit ga ik me ASAP inschrijven: http://www.xtremelagos.com/

16 januari 2013..

Wat n kou!! En wat een hoop regen hebben we gehad! Sinds de marathon in Kasterlee heb ik wat rustig aan gedaan en dat was toch wel nodig merkte ik op 2de kerstdag. Op 1ste kerstdag besloten om de 41ste editie van de Kangoeroeloop in Vught te gaan lopen. Met een route waarop je zelf de afslag kunt pakken voor de gewenste afslag. Van 5 tot 27km kon er gekozen worden, en bij de afslag voor de 21.1km besloot ik zonder twijfel door te lopen en het rondje 27km te pakken. En dat ging helemaal niet slecht ofzo maar ik was toch wel verrast dat het trager ging dan ik had verwacht. Rond de 20km had ik echt even zoiets van: Jeetje, als ik nu nog 22km zou moeten zou ik dat wel halen??? Voor mijn gevoel ging ik echt langzamer en zwaarder dan tijdens de marathon. Uiteindelijk op mijn gemak uitgelopen en was ik op 2 uur 16 min binnen. Een aantal weken terug besloten om ook duathlons te gaan doen, met als vooruitzicht op een kwart triathlon dan een halve en misschien over een jaar een hele triathlon?? Heb een mooie racefiets en heb afgelopen weekend een loop-fiets-loop training gedaan/uitgeprobeerd en dat was erg leuk. Weer een hele andere combinatie. Omdat ik absoluut niet van chloorwater houd wacht ik even tot de bittere koude voorbij is om dan met wetsuit gewoon buiten te gaan zwemmen/trainen(als me dat lukt en te doen is!!) Ik heb nog een dik wetsuit liggen van toen ik een half jaar in zuid afrika aan het golfsurfen ben begonnen, en ookal is het daar 40 graden in de zon op het strand, het water is altijd 0,0!!! Smeltwater van de zuidpool!! Dus hoe erg kan het hier zijn?? Wordt vervolgd…

Even iets totaal anders wat ik graag wil delen:

20-11-2012

Hieronder een linkje van het lokale nieuws uit Kasterlee. En een paar fotos van mezelf aan het werk šŸ™‚

    

19 november 2012.

Gisteren de marathon van Kasterlee gelopen en het is goed gegaan. Het was een lange modderbaan geworden door de regen de nacht ervoor en de regen tijdens de marathon. Iets meer dan 1600 deelnemers aan de start waarvan een 1200 de halve marathon liepen. Dat was voor de hele marahtonlopers een beetje lastig omdat die over het algemeen wat rustiger starten. Door de grote plassen water ontstonden er kleine paadjes waar iedereen in een lange rij achterelkaar doorheen moest. Dit vertraagde de eerste ronde aanzienelijk maar dat was voor mij wel prima, want zonder het in de gaten te hebben loop ik toch al gauw met anderen mee, met het risico te hard te starten. De halve lopers wilde vaart maken en konden er vaak niet langs, maar goed. De omgeving was erg mooi en het hele parcours was zo goed als vlak, dus geen echte klim erin. De hele lopers moesten dus 2x het parcours lopen, en de 2de helft was het dus aanzienelijk rustiger op het parcours, er waren immers al ruim 1200 lopers gefinished in de halve. Dus die ruimte was erg fijn. Vanaf het 30km punt heb ik niet meer op mijn GPS gekeken want ik lag iets achter op mijn gemiddelde snelheid waarmee ik onder de 4 uur zou uitkomen. Het doel was het gewoon gezond uit te lopen, maar tijdens mijn trainingen liep ik met een gemiddelde wat onder de vier uur kon uitkomen wat wel een plus is voor je eerste marathon, ik hoopte er wel op natuurlijk. Maar ik merkte dat ik er niet rustiger van werd om de hele tijd te lopen rekenen, want het zou op dat tempo toch rond de 4 uur uitkomen. Dus de GPS gelaten voor wat ie is, en gewoon gefocused op het lopen zelf. De bordjes langs het parcour gaven wel de km aan en zo kon ik die aftellen. Af en toe had ik geen idee meer hoe hard ik aan het lopen was, loop ik nu 5km/u of 10??? Maar ik kon toch blijven aanzetten en liep in de tweede helft continue naar mijn voorliggers toe en ook voorbij, dat motiveerde om door te bijten. En al gauw waren er nog maar 3km te gaan, en kwam het eind in zicht. Kasterlee binnekomend de bocht om met op een 300 meter de finish, ik kon de klok nog niet lezen maar zag al gauw dat ie begon met een 3!!! Dus GAS erop en een eindsprint onder het belgische gejuich, ALE DAAN!!! En zo paseerde ik de finish op 3 uur 55min en 47 sec!! Wat een rush!! Echt super super vet, en ik wil ASAP weer! Achteraf hoorde ik dat het een zware editie was door de modder, en het eigenlijk een echte crossloop was geworden. Hieronder mijn resultaat:

1ste 21.1 km in 1:57.21    2de 21.1 km in 1:58.26     totaal 42.2 km   3uur 55min 47 sec    gemiddelde snelheid  10.65 km/u

13 november 2012.

Afgelopen vrijdagochtend de laatste “lange” training gelopen voor as zondag. Ging goed, 33 km in 2 uur 55. Dat laat me 1 uur 5 min over voor de laatste 9 km en dat moet toch lukken. Dan zou ik mijn eerste marathon (90% cross) net onder de 4 uur kunnen lopen, dat zou echt fantastisch zijn. Maar ik ga hem gewoon starten om hem gezond uit te lopen, ik zie onderweg wel hoe het gaat. Ben deze week hard aan het werk en eigenlijk moet ik rustig aan doen, maar ja de wereld draait door!! Vanaf donderdagavond ga ik “stapelen” en dan elke dag een heel pak pasta erin proppen. EN een kilo dadels en een kilo vijgen!!! Moet voldoende zijn toch? Tips zijn welkom šŸ˜‰

6 november 2012.

Nog 2 weekjes en dan naar Kasterlee!!! Ben lekker bezig, en ook al bereid ik me  voor op een persoonlijke veldslag heb ik goed vertrouwen dat ik het KAN! Afgelopen zondag wilde ik een laatste keer nog 30-35 km eruit persen maar het begon hard te regenen toen ik wilde vertrekken. En van regen smelt ik šŸ˜‰ dus heb ik even gewacht want de buienradar gaf aan dat het over zou trekken. En dat deed het ook, dus kon ik om 15.30 alsnog op pad door de blubber en plassen, glibber en glij!! Maar het wordt zo snel donker dat ik eerder moest omkeren om te voorkomen dat ik zonder licht in de bossen van de Maashorst achterbleef. Maar goed toch nog 24km kunnen maken en was een goeie oefening want het leek af en toe wel ijs waar ik op liep zo glad, maar wel kicken. De 18de kan het net zo goed(waarschijnlijk) een natte boel worden, ik ben benieuwd heb er super veel zin in.

16 oktober 2012, ‘s-Hertogenbosch, Holland.

Weer terug in het herfstige Nederland! En na een zomer met voldoende runs op hoogte, met stijgen en dalen in de benen direct maar ingeschreven voor

de eerste marathon poging. En na een beetje zoeken deze gevonden en ingeschreven: www.marathonkasterlee.be

Afgelopen week rustig aan gedaan en niet meer dan 12km door de Hollandse polders gelopen. Vrijdag gaat  de lat qua kilometers weer een stukje omhoog

en blijf ik van het asfalt af. Kasterlee geeft aan 95% bos- en zandpaden te zijn.

29 juli 2012, Santa Marina-Picos de Europa.

Vanaf deze blog wat updates en ditjes en datjes. Heb tot nu toe erg weinig kans gehad om op mijn gemak te kunnen internetten en de site bij te werken. Maar ja mijn verblijf in

de bergen is niet voorzien van electriciteit laat staan internet/telefoon. En eenmaal weg van de bewoonde wereld gaan de dagen stilzwijgend voorbij, en dan ineens denk ik: O ja, ik

heb een website waar ik nog vanalles op moet zetten. Stap voor stap net zoals het trailrunnen zelf. Onder Trails heb ik al wat fotos toegevoegd van mijn eerste trailrun al weer een aantal

weken terug. Verder gaat alles lekker en is het weer super, eindelijk wat regen gehad de laatste dagen daarvoor was het overdag boven de 30 graden en echt heet! Morgen weer op pad om een

nieuwe trail te lopen, ben nu wat lager gelegen aan het lopen aangezien de eerste trail meer klimmen dan runnen was. Zie Trail 1. “Los manos gordos”.